و من كلام له عليه‌السلام في توبيخ بعض أصحابه
(در سال 39 هجرى پس از شنيدن غارتگرى‌هاى فرماندهان معاويه در «عين التّمر» در نكوهش كوفيان فرمود)

كَمْ أُدَارِيكُمْ كَمَا تُدَارَى اَلْبِكَارُ اَلْعَمِدَةُ
چه مقدار با شما كوفيان مدارا كنم‌؟ چونان مدارا كردن با شتران نو بارى كه از سنگينى بار، پشتشان زخم شده است

وَ اَلثِّيَابُ اَلْمُتَدَاعِيَةُ
و مانند وصله زدن جامۀ فرسوده‌اى كه هر گاه از جانبى آن را بدوزند، از سوى ديگر پاره مى‌گردد

كُلَّمَا حِيصَتْ مِنْ جَانِبٍ تَهَتَّكَتْ مِنْ آخَرَ

كُلَّمَا أَطَلَّ عَلَيْكُمْ مَنْسِرٌ مِنْ مَنَاسِرِ أَهْلِ اَلشَّامِ أَغْلَقَ كُلُّ رَجُلٍ مِنْكُمْ بَابَهُ
هر گاه دسته‌اى از مهاجمان شام به شما يورش آوردند، هر كدام از شما به خانه رفته، درب خانه را مى‌بنديد

وَ اِنْجَحَرَ اِنْجِحَارَ اَلضَّبَّةِ فِي جُحْرِهَا
و چون سوسمار در سوراخ خود مى‌خزيد

وَ اَلضَّبُعِ فِي وِجَارِهَا
و چون كفتار در لانه مى‌آرميد

اَلذَّلِيلُ وَ اَللَّهِ مَنْ نَصَرْتُمُوهُ
سوگند به خدا! ذليل است آن كس كه شما يارى دهندگان او باشيد

وَ مَنْ رُمِيَ بِكُمْ فَقَدْ رُمِيَ بِأَفْوَقَ نَاصِلٍ
كسى كه با شما تير اندازى كند گويا تيرى بدون پيكان رها ساخته است

إِنَّكُمْ وَ اَللَّهِ لَكَثِيرٌ فِي اَلْبَاحَاتِ
به خدا سوگند، شما در خانه‌ها فراوان

قَلِيلٌ تَحْتَ اَلرَّايَاتِ
و زير پرچم‌هاى ميدان نبرد اندكيد

وَ إِنِّي لَعَالِمٌ بِمَا يُصْلِحُكُمْ
و من مى‌دانم كه چگونه بايد شما را اصلاح

وَ يُقِيمُ أَوَدَكُمْ
و كجى‌هاى شما را راست كرد

وَ لَكِنِّي لاَ أَرَى إِصْلاَحَكُمْ بِإِفْسَادِ نَفْسِي
امّا اصلاح شما را با فاسد كردن روح خويش جايز نمى‌دانم

أَضْرَعَ اَللَّهُ خُدُودَكُمْ
خدا بر پيشانى شما داغ ذلّت بگذارد

وَ أَتْعَسَ جُدُودَكُمْ
و بهرۀ شما را اندك شمارد

لاَ تَعْرِفُونَ اَلْحَقَّ كَمَعْرِفَتِكُمُ اَلْبَاطِلَ
شما آنگونه كه باطل را مى‌شناسيد از حق آگاهى نداريد

وَ لاَ تُبْطِلُونَ اَلْبَاطِلَ كَإِبْطَالِكُمُ اَلْحَقَّ
و در نابودى باطل تلاش نمى‌كنيد آن سان كه در نابودى حق كوشش داريد

«نهج البلاغه»
گوهرین | گنجینه های مکتوب | gowharin.ir