و قال عليه‌السلام في سحرة اليوم الذي ضرب فيه
(در سال 40 هجرى سحر گاهى كه ضربت خورد، فرمود)

مَلَكَتْنِي عَيْنِي وَ أَنَا جَالِسٌ
همان گونه كه نشسته بودم، خواب چشمانم را ربود

فَسَنَحَ لِي رَسُولُ اَللَّهِ صلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم
رسول خدا صلّى اللّه عليه و آله و سلّم را ديدم

فَقُلْتُ يَا رَسُولَ اَللَّهِ مَا ذَا لَقِيتُ مِنْ أُمَّتِكَ مِنَ اَلْأَوَدِ وَ اَللَّدَدِ
پس گفتم اى رسول خدا، از امّت تو چه تلخى‌ها ديدم و از لجبازى و دشمنى آنها چه كشيدم

فَقَالَ اُدْعُ عَلَيْهِمْ
پيامبر صلّى اللّه عليه و آله و سلّم فرمود: نفرينشان كن

فَقُلْتُ أَبْدَلَنِي اَللَّهُ بِهِمْ خَيْراً مِنْهُمْ
گفتم: خدا بهتر از آنان را به من بدهد

وَ أَبْدَلَهُمْ بِي شَرّاً لَهُمْ مِنِّي
و به جاى من شخص بدى را بر آنها مسلّط‍‌ گرداند

قال الشريف يعني بالأود الاعوجاج
(كلمه «أود» يعنى كجى و انحراف

و باللدد الخصام و هذا من أفصح الكلام
و «لدد» يعنى دشمنى و خصومت، و اين از فصيح‌ترين كلمات است)

«نهج البلاغه»
گوهرین | گنجینه های مکتوب | gowharin.ir