و من كلام له عليه‌السلام يشير فيه إلى ظلم بني أمية
(پس از جنگ نهروان در سال 38 هجرى در افشاى جنايات بنى اميّه و معاويه ايراد كرد)

وَ اَللَّهِ لاَ يَزَالُونَ حَتَّى لاَ يَدَعُوا لِلَّهِ مُحَرَّماً إِلاَّ اِسْتَحَلُّوهُ
سوگند به خدا، بنى اميّه چنان به ستمگرى و حكومت ادامه دهند كه حرامى باقى نماند جز آن كه حلال شمارند

وَ لاَ عَقْداً إِلاَّ حَلُّوهُ
و پيمانى نمى‌ماند جز آن كه همه را بشكنند

وَ حَتَّى لاَ يَبْقَى بَيْتُ مَدَرٍ وَ لاَ وَبَرٍ
و هيچ خيمه و خانه‌اى وجود ندارد

إِلاَّ دَخَلَهُ ظُلْمُهُمْ وَ نَبَا بِهِ سُوءُ رَعْيِهِمْ
جز آن كه ستمكارى آنان در آنجا راه يابد، و ظلم و فسادشان مردم را از خانه‌ها كوچ دهد

وَ حَتَّى يَقُومَ اَلْبَاكِيَانِ يَبْكِيَانِ
تا آن كه در حكومتشان دو دسته بگريند

بَاكٍ يَبْكِي لِدِينِهِ
دسته‌اى براى دين خود كه آن را از دست داده‌اند

وَ بَاكٍ يَبْكِي لِدُنْيَاهُ
و دسته‌اى براى دنياى خود كه به آن نرسيده‌اند

وَ حَتَّى تَكُونَ نُصْرَةُ أَحَدِكُمْ مِنْ أَحَدِهِمْ كَنُصْرَةِ اَلْعَبْدِ مِنْ سَيِّدِهِ
و يارى خواستن يكى از ديگرى، چون يارى خواستن برده از ارباب خويش است

إِذَا شَهِدَ أَطَاعَهُ
كه در حضور ارباب اطاعت دارد

وَ إِذَا غَابَ اِغْتَابَهُ
و در غيبت او بدگويى مى‌كند

وَ حَتَّى يَكُونَ أَعْظَمَكُمْ فِيهَا عَنَاءً أَحْسَنُكُمْ بِاللَّهِ ظَنّاً
در حكومت بنى اميّه هر كس به خدا اميدوارتر باشد بيش از همه رنج و مصيبت بيند

فَإِنْ أَتَاكُمُ اَللَّهُ بِعَافِيَةٍ فَاقْبَلُوا
پس اگر خداوند عافيت و سلامتى بخشيد، قدر شناس باشيد

وَ إِنِ اُبْتُلِيتُمْ فَاصْبِرُوا
و اگر به بلا و گرفتارى مبتلا گشتيد شكيبا باشيد

فَإِنَّ اَلْعَاقِبَةَ لِلْمُتَّقِينَ
كه سر انجام، پيروزى با پرهيزكاران است