و من خطبة له عليه‌السلام ذكر فيها ملك الموت و توفية النفس و عجز الخلق عن وصف اللّه
عجز انسان از درك فرشتگان (فرشتۀ مرگ)

هَلْ تُحِسُّ بِهِ إِذَا دَخَلَ مَنْزِلاً
آيا هنگامى كه فرشتۀ مرگ به خانه‌اى در آمد، از آمدن او آگاه مى‌شوى

أَمْ هَلْ تَرَاهُ إِذَا تَوَفَّى أَحَداً
آيا هنگامى كه يكى را قبض روح مى‌كند او را مى‌بينى

بَلْ كَيْفَ يَتَوَفَّى اَلْجَنِينَ فِي بَطْنِ أُمِّهِ
بچّه را چگونه در شكم مادر مى‌ميراند

أَ يَلِجُ عَلَيْهِ مِنْ بَعْضِ جَوَارِحِهَا
آيا از راه اندام مادر وارد مى‌شود

أَمْ اَلرُّوحُ أَجَابَتْهُ بِإِذْنِ رَبِّهَا
يا روح به اجازه خداوند به سوى او مى‌آيد

أَمْ هُوَ سَاكِنٌ مَعَهُ فِي أَحْشَائِهَا
يا همراه كودك در شكم مادر به سر مى‌برد

كَيْفَ يَصِفُ إِلَهَهُ مَنْ يَعْجَزُ عَنْ صِفَةِ مَخْلُوقٍ مِثْلِهِ
آن كس كه آفريده‌اى چون خود را نتواند وصف كند، چگونه مى‌تواند خداى خويش را وصف نمايد