هوش مصنوعی:
امام علی(ع) در این متن از غیبت کردن نهی می‌کنند و تأکید می‌کنند که افراد پاک‌دامن باید به جای عیب‌جویی از دیگران، نسبت به گناهکاران رحمت داشته باشند و شکرگزار باشند. ایشان هشدار می‌دهند که هر کس دیگری را به خاطر گناهش سرزنش کند، باید به یاد بیاورد که خودش نیز گناهانی دارد که ممکن است بزرگ‌تر باشد. همچنین تأکید می‌کنند که هیچ‌کس نباید از عذاب الهی بر گناهان کوچک خود در امان باشد و باید از عیب‌جویی دیگران خودداری کند.
رده سنی:
16+
مفاهیم مطرح‌شده در این متن مانند غیبت، شکرگزاری، رحمت به گناهکاران و خودارزیابی اخلاقی، نیازمند درک نسبتاً بالایی از مسائل اخلاقی و دینی است که معمولاً از سنین نوجوانی به بعد قابل درک و اجرا است.
پرهيز دادن از غيبت و بدگويى
و من كلام له عليه‌السلام في النهي عن غيبة الناس
پرهيز دادن از غيبت و بدگويى
وَ إِنَّمَا يَنْبَغِي لِأَهْلِ اَلْعِصْمَةِ وَ اَلْمَصْنُوعِ إِلَيْهِمْ فِي اَلسَّلاَمَةِ أَنْ يَرْحَمُوا أَهْلَ اَلذُّنُوبِ وَ اَلْمَعْصِيَةِ
به كسانى كه گناه ندارند، و از سلامت دين برخوردارند، رواست كه به گناهكاران ترحّم كنند
وَ يَكُونَ اَلشُّكْرُ هُوَ اَلْغَالِبَ عَلَيْهِمْ وَ اَلْحَاجِزَ لَهُمْ عَنْهُمْ
و شكر اين نعمت گزارند، كه شكرگزارى آنان را از عيب جويى ديگران باز دارد
فَكَيْفَ بِالْعَائِبِ اَلَّذِي عَابَ أَخَاهُ وَ عَيَّرَهُ بِبَلْوَاهُ
چرا و چگونه آن عيب جو، عيب برادر خويش گويد؟ و او را به بلايى كه گرفتار است سرزنش مى‌كند
أَ مَا ذَكَرَ مَوْضِعَ سَتْرِ اَللَّهِ عَلَيْهِ مِنْ ذُنُوبِهِ مِمَّا هُوَ أَعْظَمُ مِنَ اَلذَّنْبِ اَلَّذِي عَابَهُ بِهِ
آيا به خاطر ندارد كه خدا چگونه او را بخشيد و گناهان او را پرده پوشى فرمود
وَ كَيْفَ يَذُمُّهُ بِذَنْبٍ قَدْ رَكِبَ مِثْلَهُ
چگونه ديگرى را بر گناهى سرزنش مى‌كند كه همانند آن را مرتكب شده
فَإِنْ لَمْ يَكُنْ رَكِبَ ذَلِكَ اَلذَّنْبَ بِعَيْنِهِ فَقَدْ عَصَى اَللَّهَ فِيمَا سِوَاهُ مِمَّا هُوَ أَعْظَمُ مِنْهُ
يا گناه ديگرى انجام داده كه از آن بزرگ‌تر است
وَ اَيْمُ اَللَّهِ لَئِنْ لَمْ يَكُنْ عَصَاهُ فِي اَلْكَبِيرِ وَ عَصَاهُ فِي اَلصَّغِيرِ لَجَرَاءَتُهُ عَلَى عَيْبِ اَلنَّاسِ أَكْبَرُ
به خدا سوگند! گر چه خدا را در گناهان بزرگ عصيان نكرده و تنها گناه كوچك مرتكب شده باشد، اما جرأت او بر عيب جويى از مردم، خود گناه بزرگ‌ترى است
يَا عَبْدَ اَللَّهِ لاَ تَعْجَلْ فِي عَيْبِ أَحَدٍ بِذَنْبِهِ فَلَعَلَّهُ مَغْفُورٌ لَهُ
اى بندۀ خدا، در گفتن عيب كسى شتاب مكن، شايد خدايش بخشيده باشد
وَ لاَ تَأْمَنْ عَلَى نَفْسِكَ صَغِيرَ مَعْصِيَةٍ
و بر گناهان كوچك خود ايمن مباش
فَلَعَلَّكَ مُعَذَّبٌ عَلَيْهِ
شايد براى آنها كيفر داده شوى
فَلْيَكْفُفْ مَنْ عَلِمَ مِنْكُمْ عَيْبَ غَيْرِهِ لِمَا يَعْلَمُ مِنْ عَيْبِ نَفْسِهِ
پس هر كدام از شما كه به عيب كسى آگاه است، به خاطر آنچه كه از عيب خود مى‌داند بايد از عيب جويى ديگران خود دارى كند
وَ لْيَكُنِ اَلشُّكْرُ شَاغِلاً لَهُ عَلَى مُعَافَاتِهِ مِمَّا اُبْتُلِيَ بِهِ غَيْرُهُ
و شكر گزارى از عيوبى كه پاك است او را مشغول دارد از اينكه ديگران را بيازارد
پرهيز دادن از غيبت و بدگويى
وَ إِنَّمَا يَنْبَغِي لِأَهْلِ اَلْعِصْمَةِ وَ اَلْمَصْنُوعِ إِلَيْهِمْ فِي اَلسَّلاَمَةِ أَنْ يَرْحَمُوا أَهْلَ اَلذُّنُوبِ وَ اَلْمَعْصِيَةِ
به كسانى كه گناه ندارند، و از سلامت دين برخوردارند، رواست كه به گناهكاران ترحّم كنند
وَ يَكُونَ اَلشُّكْرُ هُوَ اَلْغَالِبَ عَلَيْهِمْ وَ اَلْحَاجِزَ لَهُمْ عَنْهُمْ
و شكر اين نعمت گزارند، كه شكرگزارى آنان را از عيب جويى ديگران باز دارد
فَكَيْفَ بِالْعَائِبِ اَلَّذِي عَابَ أَخَاهُ وَ عَيَّرَهُ بِبَلْوَاهُ
چرا و چگونه آن عيب جو، عيب برادر خويش گويد؟ و او را به بلايى كه گرفتار است سرزنش مى‌كند
أَ مَا ذَكَرَ مَوْضِعَ سَتْرِ اَللَّهِ عَلَيْهِ مِنْ ذُنُوبِهِ مِمَّا هُوَ أَعْظَمُ مِنَ اَلذَّنْبِ اَلَّذِي عَابَهُ بِهِ
آيا به خاطر ندارد كه خدا چگونه او را بخشيد و گناهان او را پرده پوشى فرمود
وَ كَيْفَ يَذُمُّهُ بِذَنْبٍ قَدْ رَكِبَ مِثْلَهُ
چگونه ديگرى را بر گناهى سرزنش مى‌كند كه همانند آن را مرتكب شده
فَإِنْ لَمْ يَكُنْ رَكِبَ ذَلِكَ اَلذَّنْبَ بِعَيْنِهِ فَقَدْ عَصَى اَللَّهَ فِيمَا سِوَاهُ مِمَّا هُوَ أَعْظَمُ مِنْهُ
يا گناه ديگرى انجام داده كه از آن بزرگ‌تر است
وَ اَيْمُ اَللَّهِ لَئِنْ لَمْ يَكُنْ عَصَاهُ فِي اَلْكَبِيرِ وَ عَصَاهُ فِي اَلصَّغِيرِ لَجَرَاءَتُهُ عَلَى عَيْبِ اَلنَّاسِ أَكْبَرُ
به خدا سوگند! گر چه خدا را در گناهان بزرگ عصيان نكرده و تنها گناه كوچك مرتكب شده باشد، اما جرأت او بر عيب جويى از مردم، خود گناه بزرگ‌ترى است
يَا عَبْدَ اَللَّهِ لاَ تَعْجَلْ فِي عَيْبِ أَحَدٍ بِذَنْبِهِ فَلَعَلَّهُ مَغْفُورٌ لَهُ
اى بندۀ خدا، در گفتن عيب كسى شتاب مكن، شايد خدايش بخشيده باشد
وَ لاَ تَأْمَنْ عَلَى نَفْسِكَ صَغِيرَ مَعْصِيَةٍ
و بر گناهان كوچك خود ايمن مباش
فَلَعَلَّكَ مُعَذَّبٌ عَلَيْهِ
شايد براى آنها كيفر داده شوى
فَلْيَكْفُفْ مَنْ عَلِمَ مِنْكُمْ عَيْبَ غَيْرِهِ لِمَا يَعْلَمُ مِنْ عَيْبِ نَفْسِهِ
پس هر كدام از شما كه به عيب كسى آگاه است، به خاطر آنچه كه از عيب خود مى‌داند بايد از عيب جويى ديگران خود دارى كند
وَ لْيَكُنِ اَلشُّكْرُ شَاغِلاً لَهُ عَلَى مُعَافَاتِهِ مِمَّا اُبْتُلِيَ بِهِ غَيْرُهُ
و شكر گزارى از عيوبى كه پاك است او را مشغول دارد از اينكه ديگران را بيازارد
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:هشدار از حوادث خونين آينده
گوهر بعدی:پرهيز دادن از شنيدن غيبت
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
