هوش مصنوعی:
امام علی(ع) فرمودند: کسی که با دست کوتاه (انسان) ببخشد، خداوند با دست بلند (نعمت‌های بی‌پایان) به او پاداش می‌دهد. این حدیث نشان می‌دهد که حتی کمک‌های کوچک انسان در راه خیر، پاداشی بزرگ از سوی خداوند دارد. نعمت‌های انسان در مقایسه با نعمت‌های خداوند بسیار ناچیز است، زیرا همه نعمتها از خداوند سرچشمه می‌گیرند.
رده سنی:
12+
مفاهیم مطرح‌شده در این حدیث، مانند مقایسه نعمت‌های انسان و خداوند و اهمیت بخشش، نیاز به درک نسبی از مفاهیم انتزاعی و اخلاقی دارد که معمولاً از سنین نوجوانی به بعد قابل درک است.
نتیجه انفاق
وَ قَالَ عليه‌السلام مَنْ يُعْطِ بِالْيَدِ اَلْقَصِيرَةِ يُعْطَ بِالْيَدِ اَلطَّوِيلَةِ
و درود خدا بر او، فرمود: آن كس كه با دست كوتاه ببخشد، از دستى بلند پاداش گيرد
قال الرضي و معنى ذلك أن ما ينفقه المرء من ماله في سبيل الخير و البر و إن كان يسيرا فإن الله تعالى يجعل الجزاء عليه عظيما كثيرا
مى‌گويم: (معنى سخن اين است كه آنچه انسان از اموال خود در راه خير و نيكى انفاق مى‌كند، هر چند كم باشد، خداوند پاداش او را بسيار مى‌دهد
و اليدان هاهنا عبارة عن النعمتين ففرق عليه‌السلام بين نعمة العبد و نعمة الرب تعالى ذكره بالقصيرة و الطويلة فجعل تلك قصيرة و هذه طويلة
و منظور از «دو دست» در اينجا دو نعمت است، كه امام عليه السّلام بين نعمت پروردگار، و نعمت از ناحيه انسان، را با كوتاهى و بلندى فرق گذاشته است كه نعمت و بخشش از ناحيه بنده را كوتاه، و از ناحيه خداوند را بلند قرار داده است
لأن نعم الله أبدا تضعف على نعم المخلوق أضعافا كثيرة إذ كانت نعم الله أصل النعم كلها فكل نعمة إليها ترجع و منها تنزع
بدان جهت كه نعمت خدا هميشگى و چند برابر نعمت مخلوق است، چرا كه نعمت خداوند اصل و اساس تمام نعمتها است، بنا بر اين تمام نعمتها به نعمتهاى خدا باز مى‌گردد، و از آن سرچشمه مى‌گيرد)
و درود خدا بر او، فرمود: آن كس كه با دست كوتاه ببخشد، از دستى بلند پاداش گيرد
قال الرضي و معنى ذلك أن ما ينفقه المرء من ماله في سبيل الخير و البر و إن كان يسيرا فإن الله تعالى يجعل الجزاء عليه عظيما كثيرا
مى‌گويم: (معنى سخن اين است كه آنچه انسان از اموال خود در راه خير و نيكى انفاق مى‌كند، هر چند كم باشد، خداوند پاداش او را بسيار مى‌دهد
و اليدان هاهنا عبارة عن النعمتين ففرق عليه‌السلام بين نعمة العبد و نعمة الرب تعالى ذكره بالقصيرة و الطويلة فجعل تلك قصيرة و هذه طويلة
و منظور از «دو دست» در اينجا دو نعمت است، كه امام عليه السّلام بين نعمت پروردگار، و نعمت از ناحيه انسان، را با كوتاهى و بلندى فرق گذاشته است كه نعمت و بخشش از ناحيه بنده را كوتاه، و از ناحيه خداوند را بلند قرار داده است
لأن نعم الله أبدا تضعف على نعم المخلوق أضعافا كثيرة إذ كانت نعم الله أصل النعم كلها فكل نعمة إليها ترجع و منها تنزع
بدان جهت كه نعمت خدا هميشگى و چند برابر نعمت مخلوق است، چرا كه نعمت خداوند اصل و اساس تمام نعمتها است، بنا بر اين تمام نعمتها به نعمتهاى خدا باز مى‌گردد، و از آن سرچشمه مى‌گيرد)
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:تفاوت عدل و احسان
گوهر بعدی:نهی از جنگ طلبی
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
