۸۱ بار خوانده شده
و في حديثه عليه‌السلام كُنَّا إِذَا اِحْمَرَّ اَلْبَأْسُ اِتَّقَيْنَا بِرَسُولِ اَللَّهِ صلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم فَلَمْ يَكُنْ أَحَدٌ مِنَّا أَقْرَبَ إِلَى اَلْعَدُوِّ مِنْهُ
هر گاه آتش جنگ شعله مى‌كشيد، ما به رسول خدا صلّى اللّه عليه و آله و سلّم پناه مى‌برديم، كه در آن لحظه كسى از ما همانند پيامبر صلّى اللّه عليه و آله و سلّم به دشمن نزديك‌تر نبود
و معنى ذلك أنه إذا عظم الخوف من العدو و اشتد عضاض الحرب فزع المسلمون إلى قتال رسول الله صلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم بنفسه فينزل الله عليهم النصر به و يأمنون مما كانوا يخافونه بمكانه
(وقتى ترس از دشمن بزرگ مى‌نمود، و جنگ به گونه‌اى مى‌شد كه گويا جنگجويان را مى‌خواهد در كام خود فرو برد، مسلمانان به پيامبر پناهنده مى‌شدند، تا رسول خدا شخصا به نبرد پردازد، و خداوند به وسيله او نصرت و پيروزى را بر آنان نازل فرمايد، و در سايه آن حضرت ايمن گردند
و قوله إذا احمر البأس كناية عن اشتداد الأمر و قد قيل في ذلك أقوال أحسنها أنه شبه حمي الحرب بالنار التي تجمع الحرارة و الحمرة بفعلها و لونها
اما جمله «اذا احمرّ البأس». كنايه از شدّت كارزار است. در اين باره سخنان متعدّدى گفته شده كه بهترين آنها اينكه امام داغى جنگ را به شعله‌هاى سوزان آتش تشبيه كرده است
و مما يقوي ذلك قول رسول الله صلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم و قد رأى مجتلد الناس يوم حنين و هي حرب هوازن الآن حمي الوطيس
و از چيزهايى كه اين نظر را تقويت مى‌كند، سخن پيامبر در جنگ حنين است، هنگامى كه نبرد سخت شد و شمشير زدن مردم را در جنگ «هوازن» مشاهده كرد فرمود: «الآن حمى الوطيس». اكنون تنور جنگ داغ شد
فالوطيس مستوقد النار فشبه رسول الله صلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم ما استحر من جلاد القوم باحتدام النار و شدة التهابها
«وطيس» تنور آتش است، بنا بر اين رسول خدا صلّى اللّه عليه و آله و سلّم داغى و گرمى جنگ را به افروختگى و شدّت شعله‌ورى آتش تشبيه فرموده است)
انقضى هذا الفصل و رجعنا إلى سنن الغرض الأول في هذا الباب
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
هر گاه آتش جنگ شعله مى‌كشيد، ما به رسول خدا صلّى اللّه عليه و آله و سلّم پناه مى‌برديم، كه در آن لحظه كسى از ما همانند پيامبر صلّى اللّه عليه و آله و سلّم به دشمن نزديك‌تر نبود
و معنى ذلك أنه إذا عظم الخوف من العدو و اشتد عضاض الحرب فزع المسلمون إلى قتال رسول الله صلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم بنفسه فينزل الله عليهم النصر به و يأمنون مما كانوا يخافونه بمكانه
(وقتى ترس از دشمن بزرگ مى‌نمود، و جنگ به گونه‌اى مى‌شد كه گويا جنگجويان را مى‌خواهد در كام خود فرو برد، مسلمانان به پيامبر پناهنده مى‌شدند، تا رسول خدا شخصا به نبرد پردازد، و خداوند به وسيله او نصرت و پيروزى را بر آنان نازل فرمايد، و در سايه آن حضرت ايمن گردند
و قوله إذا احمر البأس كناية عن اشتداد الأمر و قد قيل في ذلك أقوال أحسنها أنه شبه حمي الحرب بالنار التي تجمع الحرارة و الحمرة بفعلها و لونها
اما جمله «اذا احمرّ البأس». كنايه از شدّت كارزار است. در اين باره سخنان متعدّدى گفته شده كه بهترين آنها اينكه امام داغى جنگ را به شعله‌هاى سوزان آتش تشبيه كرده است
و مما يقوي ذلك قول رسول الله صلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم و قد رأى مجتلد الناس يوم حنين و هي حرب هوازن الآن حمي الوطيس
و از چيزهايى كه اين نظر را تقويت مى‌كند، سخن پيامبر در جنگ حنين است، هنگامى كه نبرد سخت شد و شمشير زدن مردم را در جنگ «هوازن» مشاهده كرد فرمود: «الآن حمى الوطيس». اكنون تنور جنگ داغ شد
فالوطيس مستوقد النار فشبه رسول الله صلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم ما استحر من جلاد القوم باحتدام النار و شدة التهابها
«وطيس» تنور آتش است، بنا بر اين رسول خدا صلّى اللّه عليه و آله و سلّم داغى و گرمى جنگ را به افروختگى و شدّت شعله‌ورى آتش تشبيه فرموده است)
انقضى هذا الفصل و رجعنا إلى سنن الغرض الأول في هذا الباب
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:اميد به پيروزى
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
