و من كلام له عليه‌السلام لابنه محمد بن الحنفية لما أعطاه الراية يوم الجمل تَزُولُ اَلْجِبَالُ وَ لاَ تَزُلْ
11 و از سخنان آن حضرت است به پسرش، محمد حنفيّه چون در نبرد جمل پرچم را بدو سپرد اگر كوهها از جاى كنده شود، تو جاى خويش بدار!

عَضَّ عَلَى نَاجِذِكَ
دندانها را بر هم فشار ،

أَعِرِ اَللَّهَ جُمْجُمَتَكَ
و كاسۀ سرت را به خدا عاريت سپار!

تِدْ فِي اَلْأَرْضِ قَدَمَكَ
پاى در زمين كوب

اِرْمِ بِبَصَرِكَ أَقْصَى اَلْقَوْمِ
و چشم بر كرانۀ سپاه نه ،

وَ غُضَّ بَصَرَكَ
و بيم بر خود راه مده!

وَ اِعْلَمْ أَنَّ اَلنَّصْرَ مِنْ عِنْدِ اَللَّهِ سُبْحَانَهُ
و بدان كه پيروزى از سوى خدا است!

«نهج البلاغه»
گوهرین | گنجینه های مکتوب | gowharin.ir