و من كلام له عليه‌السلام يصف أصحاب رسول الله و ذلك يوم صفين حين أمر الناس بالصلح
56 و از سخنان آن حضرت است

وَ لَقَدْ كُنَّا مَعَ رَسُولِ اَللَّهِ صلى‌الله‌عليه‌وآله
ما در ميدان كارزار با رسول خدا بوديم

نَقْتُلُ آبَاءَنَا وَ أَبْنَاءَنَا وَ إِخْوَانَنَا وَ أَعْمَامَنَا
پدران، پسران، برادران و عموهاى خويش را مى‌كشتيم و در خون مى‌آلوديم

مَا يَزِيدُنَا ذَلِكَ إِلاَّ إِيمَاناً وَ تَسْلِيماً
اين خويشاوندكشى ما را ناخوش نمى‌نمود بلكه بر ايمانمان مى‌افزود

وَ مُضِيّاً عَلَى اَللَّقَمِ
كه در راه راست پا برجا بوديم

وَ صَبْراً عَلَى مَضَضِ اَلْأَلَمِ
و در سختيها شكيبا

وَ جِدّاً فِي جِهَادِ اَلْعَدُوِّ
و در جهاد با دشمن كوشا

وَ لَقَدْ كَانَ اَلرَّجُلُ مِنَّا وَ اَلْآخَرُ مِنْ عَدُوِّنَا
گاه تنى از ما و تنى از سپاه دشمن

يَتَصَاوَلاَنِ تَصَاوُلَ اَلْفَحْلَيْنِ
به يكديگر مى‌جستند، و چون دو گاو نر سر و تن هم را مى‌خستند

يَتَخَالَسَانِ أَنْفُسَهُمَا

أَيُّهُمَا يَسْقِي صَاحِبَهُ كَأْسَ اَلْمَنُونِ
هر يك مى‌خواست جام مرگ را به ديگرى بپيمايد، و از شربت مرگش سيراب نمايد

فَمَرَّةً لَنَا مِنْ عَدُوِّنَا
گاه نصرت از آن ما بود

وَ مَرَّةً لِعَدُوِّنَا مِنَّا
و گاه دشمن گوى پيروزى را مى‌ربود

فَلَمَّا رَأَى اَللَّهُ صِدْقَنَا أَنْزَلَ بِعَدُوِّنَا اَلْكَبْتَ
چون خداوند ما را آزمود و صدق ما را مشاهدت فرمود، دشمن ما را خوار ساخت

وَ أَنْزَلَ عَلَيْنَا اَلنَّصْرَ
و رايت پيروزى ما را برافراخت

حَتَّى اِسْتَقَرَّ اَلْإِسْلاَمُ مُلْقِياً جِرَانَهُ
چندان كه اسلام به هر شهر و ديار رسيد، و حكومت آن در آفاق پايدار گرديد

وَ مُتَبَوِّئاً أَوْطَانَهُ

وَ لَعَمْرِي لَوْ كُنَّا نَأْتِي مَا أَتَيْتُمْ
به جانم سوگند، كه اگر رفتار ما همانند شما بود

مَا قَامَ لِلدِّينِ عَمُودٌ
نه ستون دين بر جا بود

وَ لاَ اِخْضَرَّ لِلْإِيمَانِ عُودٌ
و نه درخت ايمان شاداب و خوشنما

وَ اَيْمُ اَللَّهِ لَتَحْتَلِبُنَّهَا دَماً
سوگند به خدا، كه از اين پس خون خواهيد خورد

وَ لَتُتْبِعُنَّهَا نَدَماً
و پشيمانى خواهيد برد

«نهج البلاغه»
گوهرین | گنجینه های مکتوب | gowharin.ir