و من كلام له عليه‌السلام يعظ بسلوك الطريق الواضح أَيُّهَا اَلنَّاسُ لاَ تَسْتَوْحِشُوا فِي طَرِيقِ اَلْهُدَى لِقِلَّةِ أَهْلِهِ فَإِنَّ اَلنَّاسَ قَدِ اِجْتَمَعُوا عَلَى مَائِدَةٍ شِبَعُهَا قَصِيرٌ وَ جُوعُهَا طَوِيلٌ
201 و از سخنان آن حضرت است مردم! بيم مكنيد در راه راست، كه شمار روندگان آن چنين اندك چراست! كه مردم بر سر خوانى فراهم آمده‌اند از دير باز، مدت سيرى آن كوتاه است و زمان گرسنگى‌اش دراز.

أَيُّهَا اَلنَّاسُ إِنَّمَا يَجْمَعُ اَلنَّاسَ اَلرِّضَا وَ اَلسُّخْطُ وَ إِنَّمَا عَقَرَ نَاقَةَ ثَمُودَ رَجُلٌ وَاحِدٌ فَعَمَّهُمُ اَللَّهُ بِالْعَذَابِ لَمَّا عَمُّوهُ بِالرِّضَا
مردم! خشنودى و خشم از چيزى همگان را در پيامد آن شريك سازد و كيفر يا پاداش آنچه را بدان راضى شده‌اند به آنان بپردازد . چنانكه ماده‌شتر ثمود را يك تن پى نمود و خدا همۀ آنان را عذاب فرمود، چرا كه گرد اعتراض نگرديدند و همگى آن كار را پسنديدند

فَقَالَ سُبْحَانَهُ فَعَقَرُوهٰا فَأَصْبَحُوا نٰادِمِينَ فَمَا كَانَ إِلاَّ أَنْ خَارَتْ أَرْضُهُمْ بِالْخَسْفَةِ خُوَارَ اَلسِّكَّةِ اَلْمُحْمَاةِ فِي اَلْأَرْضِ اَلْخَوَّارَةِ
و خداى سبحان گفت: «ماده‌شتر را پى كردند و سرانجام پشيمان شدند» و ديرى نپاييد كه زمينشان بانگى كرد و فرو رفت، چنانكه در زمين سست آهن تفت

أَيُّهَا اَلنَّاسُ مَنْ سَلَكَ اَلطَّرِيقَ اَلْوَاضِحَ وَرَدَ اَلْمَاءَ وَ مَنْ خَالَفَ وَقَعَ فِي اَلتِّيهِ
مردم! آن كه راه آشكار را بپيمايد به آب در آيد، و آن كه بيراهه را پيش گيرد، در بيابان بى نشان افتد و از تشنگى بميرد .

«نهج البلاغه»
گوهرین | گنجینه های مکتوب | gowharin.ir