و من كلام له عليه‌السلام كلم به عبد الله بن زمعة و هو من شيعته و ذلك أنه قدم عليه في خلافته يطلب منه مالا فقال عليه‌السلام
232 و از سخنان آن حضرت است كه به عبد اللّه بن زمعة فرمود، و عبد اللّه از شيعيان او بود، در خلافت امام نزد او آمد و مالى از بيت المال خواست امام (عليه السلام) فرمود:

إِنَّ هَذَا اَلْمَالَ لَيْسَ لِي وَ لاَ لَكَ وَ إِنَّمَا هُوَ فَيْءٌ لِلْمُسْلِمِينَ وَ جَلْبُ أَسْيَافِهِمْ فَإِنْ شَرِكْتَهُمْ فِي حَرْبِهِمْ كَانَ لَكَ مِثْلُ حَظِّهِمْ وَ إِلاَّ فَجَنَاةُ أَيْدِيهِمْ لاَ تَكُونُ لِغَيْرِ أَفْوَاهِهِمْ
اين مال نه از آن من است و نه از آن تو. بلكه فيىء است، و از آن همۀ مسلمانان، و براى به خدمت گرفتن شمشير آنان. اگر تو در جنگ با آنان يار باشى چون ايشان، از مال برخوردار باشى، و گرنه آنچه به دست آورند، نبايد ديگران بخورند

«نهج البلاغه»
گوهرین | گنجینه های مکتوب | gowharin.ir