و من كلام له عليه‌السلام اقتص فيه ذكر ما كان منه بعد هجرة النبي صلى‌الله‌عليه‌وآله ثم لحاقه به
236 و از گفته‌هاى آن حضرت است كه آنچه را پس از هجرت رسول (صلّى اللّه عليه و آله) رخ داد، تا هنگامى كه خود در مدينه بدو رسيد در آن آورده.

فَجَعَلْتُ أَتْبَعُ مَأْخَذَ رَسُولِ اَللَّهِ صلى‌الله‌عليه‌وآله فَأَطَأُ ذِكْرَهُ حَتَّى اِنْتَهَيْتُ إِلَى اَلْعَرَجِ
در پى رسول خدا (صلّى اللّه عليه و آله) بودم و هر جا خبر او پرسيدم، و شنودم تا به «عرج» رسيدم

قال السيد الشريف رضي الله عنه في كلام طويل قوله عليه‌السلام فأطأ ذكره من الكلام الذي رمى به إلى غايتي الإيجاز و الفصاحة أراد أني كنت أعطى خبره صلى‌الله‌عليه‌وآله من بدء خروجي إلى أن انتهيت إلى هذا الموضع فكنى عن ذلك بهذه الكناية العجيبة
در گفتارى طولانى آمده است. گفتۀ آن حضرت «فأطأه ذكره» از گفته‌هايى است در نهايت ايجاز و فصاحت، و قصد او اين است كه از هنگام بيرون شدنم از مكّه تا به عرج، خبرهاى او را به من مى‌دادند، و از آن معنى بدين كنايۀ شگفت تعبير كرده است.

«نهج البلاغه»
گوهرین | گنجینه های مکتوب | gowharin.ir