و من كلام له عليه‌السلام يحث به أصحابه على الجهاد وَ اَللَّهُ مُسْتَأْدِيكُمْ شُكْرَهُ وَ مُوَرِّثُكُمْ أَمْرَهُ وَ مُمْهِلُكُمْ فِي مِضْمَارٍ مَحْدُودٍ لِتَتَنَازَعُوا سَبَقَهُ فَشُدُّوا عُقَدَ اَلْمَآزِرِ وَ اِطْوُوا فُضُولَ اَلْخَوَاصِرِ
241 و از سخنان آن حضرت است كه در آن ياران خود را براى جهاد بر مى‌انگيزاند و خدا گزاردن سپاس خود را در گردن شما نهاده است، و كار حكومت خويش را در دستتان گذارده، و در مسابقت جايى محدود فرصتتان داده تا براى پيش افتادن برخيزيد و با يكديگر بستيزيد. پس ميان را استوار ببنديد، و زيادت دامن را براى كار در چينيد

لاَ تَجْتَمِعُ عَزِيمَةٌ وَ وَلِيمَةٌ مَا أَنْقَضَ اَلنَّوْمَ لِعَزَائِمِ اَلْيَوْمِ وَ أَمْحَى اَلظُّلَمَ لِتَذَاكِيرِ اَلْهِمَمِ
كه نتوان هم نقش مهترى بر صفحۀ انديشه بست، و هم بر خوان مهمانى آسوده نشست. چه بسيار خواب شبانگاه كه تصميمهاى روز را در هم شكست و گرد تاريك فراموشى كه بر آيينۀ همتّها نشست

و صلى اللّه على سيدنا محمد النبي الأمي و على آله مصابيح الدجى و العروة الوثقى و سلم تسليما كثيرا
و درود و سلام بسيار بر سيّد ما محمد (صلّى اللّه عليه و آله)، پيامبرى كه ناخوانا بود و نا نويسا، و بر خاندان او كه چراغهاى شبهاى تارند و دستاويزهاى استوار.