و من كتاب له عليه‌السلام إلى بعض أمراء جيشه فَإِنْ عَادُوا إِلَى ظِلِّ اَلطَّاعَةِ فَذَاكَ اَلَّذِي نُحِبُّ وَ إِنْ تَوَافَتِ اَلْأُمُورُ بِالْقَوْمِ إِلَى اَلشِّقَاقِ وَ اَلْعِصْيَانِ فَانْهَدْ بِمَنْ أَطَاعَكَ إِلَى مَنْ عَصَاكَ وَ اِسْتَغْنِ بِمَنِ اِنْقَادَ مَعَكَ عَمَّنْ تَقَاعَسَ عَنْكَ
4 و از نامۀ آن حضرت است به يكى از اميران سپاهش اگر به سايۀ فرمانبرى بازگشتند، چيزى است كه ما دوست مى‌داريم، و اگر كارشان به جدايى و نافرمانى كشيد، آن را كه فرمانت برد برانگيز، و با آن كه نافرمانى‌ات كند بستيز و بى نياز باش بدان كه فرمانت برد، از آن كه از يارى‌ات پاى پس نهد

فَإِنَّ اَلْمُتَكَارِهَ مَغِيبُهُ خَيْرٌ مِنْ مَشْهَدِهِ وَ قُعُودُهُ أَغْنَى مِنْ نُهُوضِهِ
چه آن كه جنگ را خوش ندارد، نبودنش بهتر است از بودن، و نشستنش از برخاستن و يارى نمودن

«نهج البلاغه»
گوهرین | گنجینه های مکتوب | gowharin.ir