و من وصية له عليه‌السلام لعسكره قبل لقاء العدو بصفين لاَ تُقَاتِلُوهُمْ حَتَّى يَبْدَءُوكُمْ فَإِنَّكُمْ بِحَمْدِ اَللَّهِ عَلَى حُجَّةٍ وَ تَرْكُكُمْ إِيَّاهُمْ حَتَّى يَبْدَأُوكُمْ حُجَّةٌ أُخْرَى لَكُمْ عَلَيْهِمْ
14 از سفارش آن حضرت است به سپاهيان خود، پيش از ديدار دشمن در صفين با آنان مجنگيد، مگر به جنگ دست يازند. چرا كه سپاس خدا را حجّت با شماست، و رها كردنشان تا دست به پيكار گشايند حجّتى ديگر براى شما بر آنهاست

فَإِذَا كَانَتِ اَلْهَزِيمَةُ بِإِذْنِ اَللَّهِ فَلاَ تَقْتُلُوا مُدْبِراً وَ لاَ تُصِيبُوا مُعْوِراً وَ لاَ تُجْهِزُوا عَلَى جَرِيحٍ وَ لاَ تَهِيجُوا اَلنِّسَاءَ بِأَذًى وَ إِنْ شَتَمْنَ أَعْرَاضَكُمْ وَ سَبَبْنَ أُمَرَاءَكُمْ فَإِنَّهُنَّ ضَعِيفَاتُ اَلْقُوَى وَ اَلْأَنْفُسِ وَ اَلْعُقُولِ
اگر به خواست خدا شكست خوردند و گريختند، آن را كه پشت كرده مكشيد و كسى را كه دفاع از خود نتواند آسيب مرسانيد، و زخم خورده را از پا در مياريد. زنان را با زدن بر مى‌انگيزانيد هر چند آبروى شما را بريزند يا اميرانتان را دشنام گويند، كه توان زنان اندك است و جانشان ناتوان و خردشان دستخوش نقصان

إِنْ كُنَّا لَنُؤْمَرُ بِالْكَفِّ عَنْهُنَّ وَ إِنَّهُنَّ لَمُشْرِكَاتٌ وَ إِنْ كَانَ اَلرَّجُلُ لَيَتَنَاوَلُ اَلْمَرْأَةَ فِي اَلْجَاهِلِيَّةِ بِالْفَهْرِ أَوِ اَلْهِرَاوَةِ فَيُعَيَّرُ بِهَا وَ عَقِبُهُ مِنْ بَعْدِهِ
آن گاه كه زنان در شرك به سر مى‌بردند مأمور بوديم دست از آنان بازداريم، و در جاهليّت اگر مردى با سنگ يا چوبدستى بر زنى حمله مى‌برد، او و فرزندانى را كه از پس او آيند بدين كار سرزنش مى‌كردند

«نهج البلاغه»
گوهرین | گنجینه های مکتوب | gowharin.ir