و من دعاء له عليه‌السلام كان عليه‌السلام يقول إذا لقي العدو محاربا اَللَّهُمَّ إِلَيْكَ أَفْضَتِ اَلْقُلُوبُ وَ مُدَّتِ اَلْأَعْنَاقُ وَ شَخَصَتِ اَلْأَبْصَارُ وَ نُقِلَتِ اَلْأَقْدَامُ وَ أُنْضِيَتِ اَلْأَبْدَانُ
15 و چون دشمن را آمادۀ جنگ مى‌ديد، مى‌گفت خدايا دلها به سوى تو روانه است، و گردنها به درگاه تو كشيده، و ديده‌ها به آستان تو دوخته و گامها در راه تو نهاده، و تن‌ها در خدمت تو لاغر گرديده

اَللَّهُمَّ قَدْ صَرَّحَ مَكْنُونُ اَلشَّنَآنِ وَ جَاشَتْ مَرَاجِلُ اَلْأَضْغَانِ
خدايا دشمنيهاى پوشيده آشكار است و در خروش، و ديگهاى كينه در جوش

اَللَّهُمَّ إِنَّا نَشْكُو إِلَيْكَ غَيْبَةَ نَبِيِّنَا وَ كَثْرَةَ عَدُوِّنَا وَ تَشَتُّتَ أَهْوَائِنَا رَبَّنَا اِفْتَحْ بَيْنَنٰا وَ بَيْنَ قَوْمِنٰا بِالْحَقِّ وَ أَنْتَ خَيْرُ اَلْفٰاتِحِينَ
خدايا به تو شكوه آريم كه پيامبرمان را ميان خود نداريم، و دشمنان ما بسيار است و هر يكى‌مان چيزى را خواستار «خدايا! ميان ما و دشمنانمان به حق داورى فرما، كه تو بهترين داورانى.»