و من كتاب له عليه‌السلام إلى معاوية وَ أَرْدَيْتَ جِيلاً مِنَ اَلنَّاسِ كَثِيراً خَدَعْتَهُمْ بِغَيِّكَ وَ أَلْقَيْتَهُمْ فِي مَوْجِ بَحْرِكَ تَغْشَاهُمُ اَلظُّلُمَاتُ وَ تَتَلاَطَمُ بِهِمُ اَلشُّبُهَاتُ
32 و از نامۀ آن حضرت است به معاويه: و گروهى بسيار از مردم را تباه ساختى، به گمراهى‌ات فريبشان دادى، و در موج درياى سرگشتگى خويششان در انداختى. تاريكيهاشان از هر سو در پوشاند، و شبهه‌ها از اين سو بدان سوشان كشاند

فَجَازُوا عَنْ وِجْهَتِهِمْ وَ نَكَصُوا عَلَى أَعْقَابِهِمْ وَ تَوَلَّوْا عَلَى أَدْبَارِهِمْ وَ عَوَّلُوا عَلَى أَحْسَابِهِمْ إِلاَّ مَنْ فَاءَ مِنْ أَهْلِ اَلْبَصَائِرِ
پس از راه حق به يكسو فتادند، و بازگشتند، و روى به گذشتۀ جاهلى نهادند. به حق پشت كردند و بر بزرگى خاندان خود نازيدند، جز اندكى از خداوندان بصيرت كه بازگرديدند

فَإِنَّهُمْ فَارَقُوكَ بَعْدَ مَعْرِفَتِكَ وَ هَرَبُوا إِلَى اَللَّهِ مِنْ مُوَازَرَتِكَ إِذْ حَمَلْتَهُمْ عَلَى اَلصَّعْبِ وَ عَدَلْتَ بِهِمْ عَنِ اَلْقَصْدِ
تو را شناختند و از تو جدا شدند و به سوى خدا گريختند، و دست از يارى‌ات كشيدند. چه آنان را به كارى دشوار واداشتى و به راه راستشان نگذاشتى

فَاتَّقِ اَللَّهَ يَا مُعَاوِيَةُ فِي نَفْسِكَ وَ جَاذِبِ اَلشَّيْطَانَ قِيَادَكَ فَإِنَّ اَلدُّنْيَا مُنْقَطِعَةٌ عَنْكَ وَ اَلْآخِرَةَ قَرِيبَةٌ مِنْكَ وَ اَلسَّلاَمُ
پس معاويه! از خدا در بارۀ خود بيم دار، و مهارت را از كف شيطان در آر، كه دنيا از تو بريده است و رشتۀ آن باريك است و آخرت به تو نزديك

«نهج البلاغه»
گوهرین | گنجینه های مکتوب | gowharin.ir