و من كتاب له عليه‌السلام إلى معاوية في أول ما بويع له ذكره الواقدي في كتاب الجمل
75 و از نامۀ آن حضرت است به معاويه در آغاز بيعت مردم با آن حضرت. واقدى آن را در كتاب جمل آورده است.

مِنْ عَبْدِ اَللَّهِ عَلِيٍّ أَمِيرِ اَلْمُؤْمِنِينَ إِلَى مُعَاوِيَةَ بْنِ أَبِي سُفْيَانَ
از بندۀ خدا، على امير مؤمنان، به معاويه پسر ابو سفيان

أَمَّا بَعْدُ فَقَدْ عَلِمْتَ إِعْذَارِي فِيكُمْ وَ إِعْرَاضِي عَنْكُمْ حَتَّى كَانَ مَا لاَ بُدَّ مِنْهُ وَ لاَ دَفْعَ لَهُ وَ اَلْحَدِيثُ طَوِيلٌ وَ اَلْكَلاَمُ كَثِيرٌ وَ قَدْ أَدْبَرَ مَا أَدْبَرَ وَ أَقْبَلَ مَا أَقْبَلَ
اما بعد، مى‌دانى كه من در بارۀ شما معذورم و از آنچه رخ داد رويگردان و به دور. تا شد آنچه بايد بود و بازداشتن آن ممكن نمى‌نمود. داستان دراز است و سخن بسيار. آنچه گذشت، گذشت و آنچه روى نمود آمد، به ناچار .

فَبَايِعْ مَنْ قِبَلَكَ وَ أَقْبِلْ إِلَيَّ فِي وَفْدٍ مِنْ أَصْحَابِكَ وَ اَلسَّلاَمُ
پس، از آنان كه نزد تو به سر مى‌برند بيعت گير و با گروهى از ياران خود نزد من بيا

«نهج البلاغه»
گوهرین | گنجینه های مکتوب | gowharin.ir