وَ قَالَ عليه‌السلام يَأْتِي عَلَى اَلنَّاسِ زَمَانٌ عَضُوضٌ يَعَضُّ اَلْمُوسِرُ فِيهِ عَلَى مَا فِي يَدَيْهِ وَ لَمْ يُؤْمَرْ بِذَلِكَ قَالَ اَللَّهُ سُبْحَانَهُ وَ لاٰ تَنْسَوُا اَلْفَضْلَ بَيْنَكُمْ
و فرمود: مردمان را روزگارى رسد بس دشوار، توانگر در آن روز آنچه را در دست دارد سخت نگاهدارد و او را چنين نفرموده‌اند. خداى سبحان فرمايد «بخشش ميان خود را فراموش مكنيد.»

تَنْهَدُ فِيهِ اَلْأَشْرَارُ وَ تُسْتَذَلُّ اَلْأَخْيَارُ وَ يُبَايِعُ اَلْمُضْطَرُّونَ
بدان در آن روزگار بلند مقدار شوند و نيكوان خوار، و خريد و فروخت كنند با درماندگان به ناچار

وَ قَدْ نَهَى رَسُولُ اَللَّهِ صلى‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم عَنْ بَيْعِ اَلْمُضْطَرِّينَ
و رسول خدا فرموده است با درماندگان معاملت مكنيد از روى اضطرار

«نهج البلاغه»
گوهرین | گنجینه های مکتوب | gowharin.ir