وَ قَالَ عليه‌السلام يَهْلِكُ فِيَّ رَجُلاَنِ مُحِبٌّ مُفْرِطٌ وَ بَاهِتٌ مُفْتَرٍ
و فرمود: دو تن در بارۀ من تباه گرديدند، دوستى كه ازحد بگذراند و دروغ بافنده‌اى كه از آنچه در من نيست سخن راند

قال الرضي و هذا مثل قوله عليه‌السلام هَلَكَ فِيَّ رَجُلاَنِ مُحِبٌّ غَالٍ وَ مُبْغِضٌ قَالٍ
و اين مانند فرموده اوست: كه دو تن در بارۀ من هلاك شدند دوستى كه از حد گذراند و دشمنى كه بيهوده سخن راند.