هوش مصنوعی: این شعر عرفانی از حافظ، به موضوعاتی مانند عشق، گناه، جستجوی حقیقت، و عرفان می‌پردازد. شاعر از عشق به عنوان یک گناه ناگزیر یاد می‌کند و به دنبال راهنمایی مانند خضر در تاریکی‌ها می‌گردد. او از فریبندگی دنیا و نیاز به روی آوردن به حقیقت الهی سخن می‌گوید. همچنین، اشاره‌ای به امام علی(ع) و عشق به او دارد و از ضرورت پیروی از حق در زمان حاضر صحبت می‌کند.
رده سنی: 16+ محتوا شامل مفاهیم عمیق عرفانی و مذهبی است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر پیچیده باشد. همچنین، برخی اشارات به گناه و عشق ممکن است نیاز به درک بالاتری از زندگی و فلسفه داشته باشد.

شمارهٔ ۵۱۴

عشق گفتی گنهست و گنهی باید کرد
خضر جستیم و بظلمات رهی باید کرد

این عروسان مقنع همه رنگند و فریب
روی بر درگه صاحب کلهی باید کرد

عشق پیکان قضاراست سپر قصه مخوان
حذر از غمزه چشم سیهی باید کرد

این زر قلب که یکجو نخرد صیرفیش
سکه ناچارش بر نام شهی باید کرد

مردم دیده کجا نقش جمال تو کجا
لابد از پرده دل کار گهی باید کرد

شب تار است و وزان باد خلاف از چپ و راست
شمع افسرده بهل فکر مهی باید کرد

ایکه روح از دم تو زنده بود در افلاک
جانب خسته دلان هم نگهی باید کرد

کشتگان را به تو دعوی و توی داور شهر
از کجا جز تو خیال گوهی باید کرد

هست وجه الله اعظم علی آشفته بجد
شوق او دارم و فکر شبهی باید کرد

شبه او کیست بجز قائم بالحق امروز
سر براهش پی گرد سپهی باید کرد

تا بجوئیم از آن مظهر واجب اثری
رو بهر میکده و خانقهی باید کرد
وزن: فعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن (رمل مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۱
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۵۱۳
گوهر بعدی:شمارهٔ ۵۱۵
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.