عاقل مدار کار به تدبیر مینهد
عارف زمام امر به تقدیر مینهد

هر جا که از کمان قضا میجهد خدنگ
عاشق دو دیده را بدم تیر مینهد

اهل نظر بکعبه معنی برد نماز
صورت پرست روی بتصویر مینهد

هر دل که شد خراب در او جای دلبر است
ویرانه رو بحلیه تعمیر مینهد

دانی که چیست تکیه چشمت بر ابروان
مستست و سر بقبضه شمشیر مینهد

رند خراب بر در میخانه در سماع
زاهد زسبحه دام به تزویر مینهد

از آن بی اثر دو جهان تیره شد بچشم
در آه و ناله کیست که تأثیر مینهد

باشد مؤثری که تغیر پذیر نیست
هر دم قرار کار به بتغییر مینهد

زافتاده کمند محبت مکن سؤال
چونست آن که پا به دم شیر مینهد

آشفته گفتمت که بزلفش مپیچ گفت
دیوانه پا بحلقه زنجیر مینهد

در این میانه کیست که محکوم او قضاست
حیدر که پشت پای به تقدیر مینهد

ما میرویم در پی خمار در کنشت
آری مرید روبدر پیر مینهد