هوش مصنوعی: این متن عاشقانه و عرفانی، بیانگر عشق و وفاداری بی‌قید و شرط به یار است. شاعر از جفاهای یار شکایت نمی‌کند و حتی خطاهای او را صواب می‌داند. او حاضر است برای یار قربانی کند و هیچ چیز دیگری مانند حور و قصور بهشت را به جای یار نمی‌خواهد. همچنین، متن اشاره‌ای به جایگاه علی(ع) دارد و عشق به یار را بالاتر از هر چیز دیگری می‌داند.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و عاشقانه است که درک آن‌ها نیاز به بلوغ فکری و تجربهٔ زندگی دارد. همچنین، استفاده از اصطلاحات و تشبیهات پیچیدهٔ ادبی ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر دشوار باشد.

شمارهٔ ۵۵۳

یارش مخوان که شکوه کند از جفای یار
یا بر رضای خود نه پسندد رضای یار

گر کار یار حمل کنی بر خطا خطاست
باید صواب محض شماری خطای یار

قربان کشند و خوان بنهند از برای دوست
ما خویشتن بخون بکشیم از برای یار

نام حبیب کس نبرد پیش مدعی
حاشا که با رقیب بگویم جفای یار

هیهات کز جفا بنهم دامنش زدست
با تیغ برندارم سر را زپای یار

ما را هوای حور و قصور بهشت نیست
جا کرده است در سر ما تا هوای یار

باغ نعیم بی تو بود آتش جحیم
طوطی و حور کس ننشاند بجای یار

آشفته شیخ شهر بذکر و نماز شب
ما راست ورد صبح و شبانگه دعای یار

آفاق سربسر همه در سایه علی است
ما افتاده سایه صفت از قفای یار
وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۱
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۵۵۲
گوهر بعدی:شمارهٔ ۵۵۴
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.