هوش مصنوعی: شاعر در این متن به توصیف عشق و مستی ناشی از آن پرداخته است. او از معشوقه‌ای با ویژگی‌های زیبا مانند موهای فرفری، ابروی کمانی و لب‌های سرخ یاد می‌کند و حالات عاشقانه و شیفتگی خود را بیان می‌نماید. همچنین، از رقبای عشقی و بزم‌های شبانه سخن می‌گوید و تأکید می‌کند که هیچ چیز نمی‌تواند جای عشق را بگیرد.
رده سنی: 16+ متن دارای مضامین عاشقانه و اشارات به مستی و بزم‌های شبانه است که ممکن است برای مخاطبان کم‌سن‌وسال نامناسب باشد. همچنین، درک عمیق‌تر این شعر نیاز به آشنایی با ادبیات کلاسیک و اصطلاحات شعری دارد که معمولاً در سنین بالاتر حاصل می‌شود.

شمارهٔ ۶۰۸

چه اختر بود طالع در شب دوش
که با آن ماه رو بودم در آغوش

به ترکستان رویش چی گیسو
فتاده کاروانی دوش بر دوش

مژه از ابروی مشکین کمانش
عذر از خط زنگاری زره پوش

من از آن لعل میگون سرخوش و مست
حریفان از می و پیمانه مدهوش

صراحی وار خونم ریخت از چشم
زبس چون خم زدی خون دلم جوش

همه شب چشم من بیدار از شوق
رقیبان جملگی در خواب خرگوش

گهی در حلقه زلفش زدم چنگ
کشیدم عقل و دین را حلقه در گوش

کله افکند از سر زآنکه هرگز
نگنجد آفتابی زیر سر پوش

اگر بزمی بعمرت شد میسر
که با او می بنوشی پند مینوش

عوض گر میدهندت جنت و حور
بیا یوسف بهیچ ای خواجه مفروش

بیا آشفته دم درکش زگفتار
که هر کاو باخبر شد گشت خاموش

بگو از صاحب سر سلونی
حدیث آزمندی کن فراموش
وزن: مفاعیلن مفاعیلن فعولن (هزج مسدس محذوف یا وزن دوبیتی)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۱
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۶۰۷
گوهر بعدی:شمارهٔ ۶۰۹
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.