هوش مصنوعی: این شعر عرفانی از حافظ، به موضوعاتی مانند بخشش، عشق الهی، و نقد ریاکاری می‌پردازد. شاعر از باغبان (نماد خداوند) می‌خواهد که گل‌های بخشش را به جای خارهای دنیوی به انسان‌ها عطا کند. او همچنین به نقش ساقی (نماد عشق و مستی معنوی) اشاره می‌کند و زاهدهای خشک‌رو را نقد می‌نماید. در نهایت، شاعر از خطاکاری خود سخن می‌گوید و طلب بخشش می‌کند.
رده سنی: 16+ محتوا شامل مفاهیم عمیق عرفانی و انتقادات اجتماعی است که درک آن‌ها به بلوغ فکری و آشنایی با ادبیات عرفانی نیاز دارد. همچنین، برخی از اصطلاحات و استعاره‌ها ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر پیچیده باشد.

شمارهٔ ۶۲۳

ای باغبان که گفت که گل را به خار بخش
بر کم عیار دشت تو زر عیار بخش

ساقی وباغ باده کشان از ازل تو راست
زهاد خشک را تو می خوشگوار بخش

حور و بهشت و کوثر از بهر شیخ نه
ساقی و جام و شاهد بر میگسار بخش

سجاده را بشوی بآب در مغان
سبحه بخاک و خرقه بباد بهار بخش

نه خاکرا زکاس کرام آمده نصیب
زان جام قطره ای بمن خاکسار بخش

دین و دلی بفصل بهاران گرت بجاست
این بر گل آن بسرو لب جویبار بخش

ما را اگر مصاحب اغیار دیده ای
این جرم را بخاک کف پای یار بخش

آشفته یا رب ار چه خطاکار و مجرم است
او را بداغ مهر خداوندگار بخش

بی پرده کرده گرچه گنه پرده ام مدر
ما را بدست خود علی پرده دار بخش
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مثمن محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۲
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۶۲۲
گوهر بعدی:شمارهٔ ۶۲۴
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.