هوش مصنوعی: این شعر از حافظ، با استفاده از تصاویر طبیعت و عناصر عرفانی، به موضوعاتی مانند عشق، میگساری، و دوری از دنیای مادی می‌پردازد. شاعر از یار معتدل، شمع دل، و باغ عشق سخن می‌گوید و به مخاطب توصیه می‌کند که از زهد ظاهری دوری کند و به دنبال حقیقت باشد. همچنین، اشاره‌ای به غدیر خم و خلافت علی(ع) دارد که نشان‌دهنده‌ی بعد مذهبی شعر است.
رده سنی: 16+ این شعر دارای مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی است که درک آن به بلوغ فکری و تجربه‌ی زندگی نیاز دارد. همچنین، برخی از اشارات مانند میگساری و مفاهیم عاشقانه ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر نامناسب یا گمراه‌کننده باشد.

شمارهٔ ۶۳۵

کافور بیخت ابر چو بر بوستان باغ
کنجی بجوی و همدمی و از جهان فراغ

بر جای سرو و گل بنشان یار معتدل
می نه بجای لاله و نرگس کن از ایاغ

شمعی بدست آر که پروانه اش شوی
روشن کنی بخلوت دل از رخش چراغ

بگذار بلبله زمی و بذله ای بگوی
بلبل اگرچه رفت و چمن کرد وقف زاغ

ساقی اگر چه جام بکف آیدت زدر
از چهره و شراب توان کرد طرح باغ

بردار از دهان صراحی تو پنبه را
تا دست ساقیت بنهد پنبه ای بداغ

لیلی نشسته در حشم دلبری بناز
مجنون عبث ببادیه حیران بکوه و راغ

آشفته شاهباز شو و کبک کن شکار
مردار خور مباش تو چون زاهد و کلاغ

شور علی بکاسه سر جای میدهدم
سودای مختلف بزدائیم از دماغ

شاهی که در غدیر رسول جهانیان
او را خلیفه خواند که کامل شدش بلاغ
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مثمن محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۶۳۴
گوهر بعدی:شمارهٔ ۶۳۶
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.