هوش مصنوعی: این متن شعری عاشقانه و غنایی است که در آن شاعر از عشق و دل‌باختگی سخن می‌گوید. او با توصیف معشوق و حالات خود در پی او، احساسات عمیق و درد عشق را بیان می‌کند. معشوق با ویژگی‌هایی مانند موی کمند مانند رستم زال و چهره‌ای زیبا توصیف شده است. شاعر از دنبال کردن معشوق، افتادن به پای او و التماس برای ماندنش می‌گوید. در نهایت، معشوق با بی‌اعتنایی و حتی تهدید پاسخ می‌دهد و شاعر تسلیم قدرت عشق می‌شود.
رده سنی: 16+ این متن دارای مفاهیم عاطفی عمیق و گاهی پیچیده است که درک آن برای مخاطبان جوان‌تر ممکن است دشوار باشد. همچنین، برخی از اشارات ادبی و تاریخی (مانند اشاره به رستم زال) نیاز به دانش ادبی و فرهنگی دارد که معمولاً در سنین بالاتر کسب می‌شود.

شمارهٔ ۶۵۷

میرفت و هزار دل دنبال
سر پنجه زخون مرد و زن آل

سمین ذقنش چو چاه بیژن
گیسوش کمند رستم زال

میرفت چو آهوان وحشی
میکرد گهی نظر بدنبال

میکرد گه از مژه اشارت
میریخیت زچشم خلق قیفال

میرفت الف صفت مجرد
زلفش بقفا خمیده چون دال

چون سایه منش دویدم از پی
در پای فتادمش چو خلخال

گفتم مرو ای روان عشاق
گفتم مرو ای همای اقبال

تو رفتی و دیده ماند بی نور
تو جانی و بی تو تن بزلزال

گر مطلب تست خون عاشق
برخیز چه میکنی تو احمال

من بسمل و غافل است صیاد
گو شیر بدردم بچنگال

خم کرد کمان ابروان را
بگذاشت در او خدنگ قتال

گفتا بگذار دامنم را
ورنه کنمت زخون قبا آل

آشفته تو بسته کمندی
ای صعوه چه میزنی پر و بال

چون عشق بزورمندی آمد
از کار افتاد عقل فعال

بر دامن مرتضی بزن چنگ
بنشین همه عمر فارغ البال
وزن: فعلاتن مفاعلن فعلن (خفیف مسدس مخبون)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۷
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۶۵۶
گوهر بعدی:شمارهٔ ۶۵۸
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.