هوش مصنوعی: این شعر عاشقانه و عرفانی از عشق و سوزش درونی سخن می‌گوید. شاعر با استفاده از استعاره‌هایی مانند آتش، زر بی‌غش، و شراب عشق، حالات روحی و عاطفی خود را بیان می‌کند. او از فراغت از دنیای مادی و رسیدن به آرامش درونی می‌گوید و عشق را به عنوان آزمونی سوزان اما پالاینده توصیف می‌کند.
رده سنی: 16+ محتوا شامل مفاهیم عمیق عرفانی و عاشقانه است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از استعاره‌های پیچیده و مفاهیم انتزاعی نیاز به سطحی از بلوغ فکری دارد.

شمارهٔ ۷۲۶

چون خال هندوی تو بر آتش نشسته ایم
سوزان ولیک تازه و تر خوش نشسته ایم

برد و سلام خواند بر او جبرئیل عشق
در باغ چون خلیل و بر آتش نشسته ایم

رد و قبول در کف صورت نگار و ما
چو لعبتی بکاخ منقش نشسته ایم

عشق تو آتشی است پی امتحان و ما
اندر خلاص چون زر بیغش نشسته ایم

مست شراب رنجه زدرد سر خمار
ما از شراب عشق تو سر خوش نشسته ایم

قومی کنند بر سر دنیای دون نزاع
ما فارغ از نزاع و کشاکش نشسته ایم

آشفتگی ما چو زسودای زلف تست
مجموع خاطریم و مشوش نشسته ایم

تارایض است مهر علی چرخ رام ماست
نشکفت اگر بتوسن سرکش نشسته ایم

ما زرنه ایم لیک خود از معدن زریم
پهلوی زرناب چو مرقش نشسته ایم
وزن: مفتعلن فاعلات مفتعلن فع (منسرح مثمن مطوی منحور)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۱
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۷۲۵
گوهر بعدی:شمارهٔ ۷۲۷
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.