هوش مصنوعی: این متن شعری عاشقانه و عرفانی است که از درد هجران، عشق، و رنج‌های عاشقانه سخن می‌گوید. شاعر از دشمنانی که به دوست تبدیل شده‌اند گلایه دارد و از بی‌وفایی یار می‌نالد. همچنین، اشاره‌هایی به مفاهیم عرفانی مانند وصال، صبر، و عشق الهی دارد و در پایان، از امام علی (ع) و خاندانش به عنوان درمان‌بخش دردها یاد می‌کند.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و عاشقانه است که درک آن برای نوجوانان کم‌سن‌وسال دشوار است. همچنین، برخی از اصطلاحات و تشبیهات به سطحی از بلوغ فکری نیاز دارد.

شمارهٔ ۸۸۵

ندیدم دشمنان گشته حبیبان
فغان از گل دریغ از عندلیبان

نه چندانم کشد هجران احباب
که اندر وصل غوغای رقیبان

تو با اغیار چون بادام توام
چو پسته چاک شد ما را گریبان

لب شکرفروشت خان یغماست
همه در کام ما از بی نصیبان

تو سرگرم تماشائی عزیزا
چو یوسف مانده ای در چنگ ذئبان

حدیث عشق از مطرب کنم گوش
اگر صد خطبه خوانند این خطیبان

تو خون آشنایان خورده چون آب
چه غم داری زقتل این غریبان

حکیم از نقطه موهوم غافل
لبت آموخت لبی بر لبیبان

مرا تا عشق استاد سخن شد
فرامش کرده ام درس ادیبان

علاج ماست وصل آشفته ورنه
شکیبا کی شوند این ناشکیبان

مگو جز با علی و آل او درد
شفا رنجور جوید از طبیبان
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مسدس محذوف یا وزن مثنوی)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۴
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۸۸۴
گوهر بعدی:شمارهٔ ۸۸۶
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.