هوش مصنوعی: این متن شعری عاشقانه و عرفانی است که از عناصر طبیعت مانند گل، باغ، و شیر برای بیان احساسات و مفاهیم عمیق استفاده می‌کند. شاعر از عشق، مستی، و زیبایی‌های طبیعت سخن می‌گوید و با استفاده از استعاره‌های زیبا، حس شور و عشق را منتقل می‌کند.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و عاشقانه است که ممکن است برای کودکان و نوجوانان کم‌سن‌وسال قابل درک نباشد. همچنین، برخی از استعاره‌ها و مفاهیم به بلوغ فکری نیاز دارند.

شمارهٔ ۹۲۰

پا بر سر خم نهاده مستان
بنگر بغرور می پرستان

مطرب بهوای تو نواسنج
یا بر سر گل هزار دستان

ای پنجه و ساعد نگارین
خون دل ما خوری بدستان

بگشا بسخن دهان شیرین
تا بزم کنی تو شکرستان

این حکمت و عقل از که آموخت
طفلی که نرفته در دبستان

گوئی که بشهد دانه آمیخت
آن شیر که خورده ای زپستان

از غمزه کافر و خط زلف
رخساره نموده کافرستان

از کاخ ببوستان بکش رخت
تا رقص کند سرو بستان

آشفته نخواست جلوه طور
تا شمع تو دید در شبستان

مائیم و نوای عشق حیدر
بلبل بنواست در گلستان

از بیشه عشق برحذر باش
شیر است بسی در این نیستان
وزن: مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن (مجتث مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۹۱۹
گوهر بعدی:شمارهٔ ۹۲۱
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.