هوش مصنوعی: این شعر عرفانی و اخلاقی، با استفاده از استعاره‌های زیبا، مخاطب را از غرور، ادعاهای بی‌اساس و دوری از خداوند برحذر می‌دارد. شاعر تأکید می‌کند که انسان باید متواضع باشد، از دشمنی پرهیز کند و تنها به خداوند تکیه کند. همچنین، از نام علی(ع) به عنوان اسم اعظم یاد می‌کند که می‌تواند دشمنان را از پای درآورد.
رده سنی: 16+ این شعر حاوی مفاهیم عمیق عرفانی و اخلاقی است که درک آن‌ها به بلوغ فکری و تجربه‌ی زندگی نیاز دارد. همچنین، استفاده از استعاره‌های پیچیده و مفاهیم مذهبی ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل‌درک نباشد.

شمارهٔ ۹۴۲

ایدل سمندر نا شده بر آتش روشن مزن
طلقی چو اهل شعبده ای مدعی بر تن مزن

این شر زسرت شد عیان خود بر شرابش بسته
ای باده خوار دل سیه لاف از می روشن مزن

روشن مکن بزم رقیب ایشمع بزم عاشقان
پروانه دیگر مسوز آتش بجان من مزن

زآن آتشین عارض مگو بر بند لب از گفتگو
من آتشتی دارم نهان بر آتشم دامن مزن

ای سالک راه هدی مطلب مجو جز از خدا
تا دوست داری دست رس هرگز در دشمن مزن

نه تیر آه خستگان دارد گذر از آسمان
ایمدعی روهان هان تو لاف از جوشن مزن

موران دشت عشق را از حشمت جم باک نه
در بارگاه کبریا گو دم زما و من مزن

نام علی بر بر زبان تا خصم تو آید بجان
جز اسم اعظم ناوکی بر جان اهریمن مزن

آتش فشانی از دهن تا کی چو شمع انجمن
آشفته آتش بیش از این بر جان مرد و زن مزن
وزن: مفتعلن مفاعلن مفتعلن مفاعلن (رجز مثمن مطوی مخبون)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۱
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۹۴۱
گوهر بعدی:شمارهٔ ۹۴۳
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.