هوش مصنوعی:
این شعر عاشقانه و عرفانی از حافظ، بیانگر درد عشق، فراق و اشتیاق به معشوق است. شاعر از غم‌های پنهان، رازداری با دل، وصف زیبایی‌های معشوق و نیاز به راهنمایی معنوی سخن می‌گوید.
رده سنی:
16+
مفاهیم عمیق عرفانی و عاشقانه، نیاز به درک ادبیات کهن و ظرافت‌های شعری دارد که برای نوجوانان کم‌سن‌وسال ممکن است قابل درک نباشد.
شمارهٔ ۹۸۴
ماه دو هفته هفته ای از رخ نهفته ای
در دل تو حاضری اگر از دیده رفته ای
ای غنچه بدیع زخون جگر تو را
پروردم و بگلشن مردم شکفته ای
ای زلف یار حال منی بسکه درهمی
ای چشم دوست بخت منی بسکه خفته ای
سرمن است در دل و راز تو با صباست
با من که راز گفت تو از که شنفته ای
خونین سرشک ریختی ای دیده از مژه
بهر نثار لؤلؤ شهوار سفته ای
ای غنچه گشته خون جگر در دلت گره
گویا از آن دهان سخنی باز گفته ای
کی عشق جلوه گر بدرونت شود که تو
گرد هوا زآینه دل نرفته ای
آشفته درد خویش مگو جز بشیر حق
توبه بکن از آنچه باغیار گفته ای
در دل تو حاضری اگر از دیده رفته ای
ای غنچه بدیع زخون جگر تو را
پروردم و بگلشن مردم شکفته ای
ای زلف یار حال منی بسکه درهمی
ای چشم دوست بخت منی بسکه خفته ای
سرمن است در دل و راز تو با صباست
با من که راز گفت تو از که شنفته ای
خونین سرشک ریختی ای دیده از مژه
بهر نثار لؤلؤ شهوار سفته ای
ای غنچه گشته خون جگر در دلت گره
گویا از آن دهان سخنی باز گفته ای
کی عشق جلوه گر بدرونت شود که تو
گرد هوا زآینه دل نرفته ای
آشفته درد خویش مگو جز بشیر حق
توبه بکن از آنچه باغیار گفته ای
وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۱
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۹۸۳
گوهر بعدی:شمارهٔ ۹۸۵
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
