هوش مصنوعی: این شعر عاشقانه و عرفانی از حافظ، به زیبایی‌های معشوق، شراب و می‌خانه، و گاهی نیز به مفاهیم عرفانی مانند تقوا و روز حشر اشاره می‌کند. شاعر از بتکده، خم زلف، و شراب به عنوان نمادهایی برای بیان احساسات خود استفاده می‌کند و در نهایت به توکل بر خداوند اشاره دارد.
رده سنی: 16+ محتوا شامل مفاهیم عرفانی و عاشقانه است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر پیچیده باشد. همچنین اشاره به شراب و می‌خانه ممکن است برای گروه‌های سنی پایین‌تر مناسب نباشد.

شمارهٔ ۹۸۵

بسومنات اگر ساختند بتکده ای
بغمزه بشکندش آنصنم بعربده ای

سراچه دل تنگ مرا چه وسعتهاست
که هر کناره زنقش بتی است بتکده ای

اگر نه وقف بدیدار نیکوان میشد
نداشت دیده بینا بدهر فایده ای

بدست باد صبا تا تو داده ای خم زلف
فتاده خانه خرابند خیل غمزده ای

بیاد مغبچه میفروش شب تا صبح
کنم طواف چو کعبه بگرد بتکده ای

بیار آتش سیال زآب می ساقی
بزن بخرمن مستان تو نار موصده ای

بشیر و شکر لعل لبت نخواهم داد
گر از بهشت خدایم دهاد مائده ای

بشوی دفتر تقوی بباده آشفته
اگر بحلقه دردی کشان درآمده ای

چه غم زکش مکش روز حشر ای درویش
مگر نه دست بدامان مرتضی زده ای
وزن: فعلاتن مفاعلن فعلن (خفیف مسدس مخبون)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۲
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۹۸۴
گوهر بعدی:شمارهٔ ۹۸۶
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.