هوش مصنوعی: این شعر عاشقانه و عرفانی از حافظ، به زیبایی‌های معشوق و تأثیرات عشق بر جان و دل عاشق می‌پردازد. در آن از تشبیهات زیبا مانند آهوی تتاری، زلف جادو، و خط دود و عود استفاده شده است. همچنین، به مفاهیمی مانند نقص و کمال انسان از طریق عشق، پیمان دوستی، و سلطنت عشق در کشور دل اشاره می‌کند.
رده سنی: 16+ محتوا شامل مفاهیم عمیق عرفانی و عاشقانه است که درک آن‌ها به بلوغ فکری و تجربه‌ی زندگی نیاز دارد. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و تشبیهات پیچیده ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر دشوار باشد.

شمارهٔ ۱۱۵۱

نافه بنافه دارد اگر آهوی تتاری
تو صد هزار نافه از چین مو بباری

جز چشم جان شکارت در چین زلف جادو
هرگز ندیده آهو در چین کسی شکاری

ای خط تو دود و عودی بر روی آتشینش
بر مجمری که دیده عودی چنین قماری

زآن چشمکان کافر دارم حذر که دیدم
صد ملک دل زبیمش در زلف تو حصاری

نقص و کمال مردم از عشق میتوان یافت
آری محک شناسد زر را به کم عیاری

چون استوار نبود پیمان عمر با کس
محکم کنند پیمان یاران بعهد یاری

تا زلفت بیقرارت منزلگه رقیب است
آشفته را نمانده بر جان و دل قراری

غیر از علی که باشد سلطان به کشور عشق
جز عشق عاشقان را نبود دگر دیاری
وزن: مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلاتن (مجتث مثمن مخبون)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۱۵۰
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۱۵۲
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.