هوش مصنوعی: این متن شعری عرفانی و عاشقانه است که از مضامینی مانند عشق، رنج، امید، توبه و توسل به ائمه (خصوصاً حضرت علی (ع)) استفاده می‌کند. شاعر از آه و ناله به عنوان ابزاری برای رهایی از تاریکی‌ها یاد می‌کند و به مفاهیمی مانند صبح امید، حکمت و رستگاری اشاره دارد.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و مذهبی است که درک آن‌ها نیاز به بلوغ فکری دارد. همچنین استفاده از استعاره‌های پیچیده و مضامین معنوی ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر دشوار باشد.

شمارهٔ ۱۱۷۳

سحر است بر کمان نه دل را زتیر آهی
که زبرق آه دارد شب تیره صبحگاهی

گذرد چو تیر آرش زکسان بیک گشادن
بسحر اگر برآید زدل شکسته آهی

چو حکیم نخشب امشب زچه درون بحکمت
بدر آور از گریبان بفروغ قرص ماهی

تو بچاه نفس تاریک چو یوسفی بمحبس
مگر آه کاروانان بدر آردت زچاهی

بسر برهنه چون خور تو بعجز اگر درآئی
بسپهر رفعت البته که صاحب کلاهی

اگرت سرشگ رخسار نشویدت سحرگاه
بصباح روز محشر زگناه روسیاهی

بگدائی در دوست بیا در این دل شب
که چو بامدادت آید بیقین که پادشاهی

همه توبه شکسته است چو آبگینه در ره
با چه حیله میتوان جست در این میانه راهی

مگر از ولای حیدر بکف آوری رکیبی
بنشینی ار بکشتی تو بموجه تباهی

زگناه خویش آشفته بگوی و مهر حیدر
چه محل که پیش صرصر بنهند برک کاهی
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن (رمل مثمن سالم)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۱۷۲
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۱۷۴
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.