هوش مصنوعی: این شعر به زیبایی‌های عشق و تقدس آن می‌پردازد و با استفاده از استعاره‌های مختلف مانند بتخانه، سجده، و درویشی، عمق احساسات عاشقانه و روحانی را نشان می‌دهد. همچنین، انتقادی ظریف به ریا و تظاهر در دینداری و عرفان دارد و بر اهمیت صداقت و خلوص در عشق و پرستش تأکید می‌کند.
رده سنی: 16+ مفاهیم عمیق عرفانی و انتقادی موجود در شعر ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، برخی از استعاره‌ها و اشارات تاریخی یا ادبی نیاز به دانش پیش‌زمینه دارد که معمولاً در سنین بالاتر کسب می‌شود.

شمارهٔ ۱۱۷۶

تا که بتخانه را حرم کردی
همه را عابد ای صنم کردی

تو که بت در بغل نهان داری
از چه رو سجده بر حرم کردی

تا گدای مغان شدی درویش
خویش را شاه محتشم کردی

در سفالین قدح فکندی می
کاس چوبینه جام جم کردی

سگ میخانه را شدی همرنگ
خود در آن خانه محترم کردی

جای لیلی است در دل مجنون
گر سراغش تو در حشم کردی

صوفی از وجد در طرب تو گمان
بنواهای زیر و بم کردی

آفت ترک و فتنه ای بعرب
رخنه در کشور عجم کردی

گرچه در گلخنی گرفتی جای
غیرت گلشن ارم کردی

از شکوفه صبا چو خازن شاه
دامن باغ پر درم کردی

شاه امکان علی که هستی را
بطفیلش خدا کرم کردی

جان آشفته را بشوی از زنگ
کش بدل مهر خود رقم کردی
وزن: فعلات فاعلاتن فعلات فاعلاتن (رمل مثمن مشکول)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۰
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۱۷۵
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۱۷۷
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.