هوش مصنوعی: این شعر عاشقانه و عرفانی از زبان عاشقی است که از درد فراق و ناپیدایی معشوق می‌نالد و عشق را تسلیم‌ناپذیر و چاره‌ناپذیر می‌داند. شاعر از زیبایی‌های معشوق و تأثیر آن بر خود می‌گوید و در نهایت، از عشق به عنوان نیرویی فراتر از عقل و خرد یاد می‌کند که می‌تواند انسان را از جهان مادی رها سازد و به معشوق حقیقی پیوند زند.
رده سنی: 16+ محتوا شامل مفاهیم عمیق عاشقانه و عرفانی است که ممکن است برای مخاطبان زیر 16 سال قابل درک نباشد. همچنین، برخی از اشارات مانند «تیغ بر کشیدن» و «قتل بنده» ممکن است برای کودکان مناسب نباشد.

شمارهٔ ۱۲۲۲

ایکه مطبوع و شوخ و دلبندی
از چه با مات نیست پیوندی

تیغ بر کش بکش ملول نباش
اگر از قتل بنده خرسندی

هر که بیند بکشته ام گوید
کام دل یافت آرزومندی

غیر تسلیم نیست چاره عشق
چکند بنده با خداوندی

تلخکامی کوه کن ببرد
از تو شیرین دهن شکر خندی

روی و موی تو بد غرض که خدای
بشب و روز خورد سوگندی

دید یعقوبت و زخاطر کرد
که از او گم شده است فرزندی

حال عقل و کشاکش عشقت
جنگ دیوانه با خردمندی

نام بردی زغیر از آن لب نوش
بر بزخمم نمک پراکندی

چند ای شیخ درس فقه و اصول
درس عشقی بیا بخوان چندی

تا چو آشفته بگسلی زجهان
خویشتن را بدوست پیوندی
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعولن (هزج مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۰
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۲۲۱
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۲۲۳
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.