هوش مصنوعی: این شعر از حافظ، به موضوعاتی مانند عشق، رندی، لذت‌های دنیوی و معنوی، و بی‌خیالی نسبت به فردا می‌پردازد. شاعر از مواهب زندگی مانند باغ، کتاب، شراب، و موسیقی لذت می‌برد و تأکید می‌کند که در لحظه زندگی کردن و عشق ورزیدن مهم‌تر از نگرانی‌های آینده است. همچنین، عشق به عنوان معیار اصلی ارزش‌های انسانی و حیوانی معرفی شده است.
رده سنی: 16+ محتوا شامل مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، اشاره‌هایی به مصرف شراب و مفاهیم رندانه دارد که مناسب سنین بالاتر است.

شمارهٔ ۱۲۳۳

باغی و فراغی و حریفی و کتابی
چنگی و ربابی و شرابی و کبابی

ای رند چو امروز میسر شدت اینها
تا کی غم فردا چه حسابی چه کتابی

گر یار ندیم است چه جنت چه جهنم
کار ار بکریم است چه جرمی چه صوابی

گر بوالهوسی گر چه هم آغوش که دوری
گر عاشق یاری چه حضوری چه غیابی

با گزلک وحدت بکن آن چشم دوبینی
بردار خودی را چه نقابی چه حجابی

گر میرسد از دوست چه شهدی چه شرنگی
هست ار زلب او چه خطائی چه عتابی

گر قبله حرم نه چه وضوئی چه نمازی
گر شد چو مخاطب چه سئوالی چه جوابی

آنجا که کرم نیست چه سنگی و چه سیمی
چون تشنه دهد جان چه سرابی و چه آبی

در آدم و حیوان محکی نیست بجز عشق
عشق ار نکند جلوه چه انسان چه دوابی

آشفته شو و عشق علی ورز و میندیش
اینست ثوابی که نترسی زعقابی
وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۱
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۲۳۲
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۲۳۴
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.