هوش مصنوعی: این متن شعری عرفانی و عاشقانه است که در آن شاعر از عشق الهی، وحدت وجود، و رسیدن به حقیقت سخن می‌گوید. او از مفاهیمی مانند موسیقی، می، عشق، و شهود عرفانی برای بیان مقصود خود استفاده می‌کند. در پایان، شاعر به دنبال رهایی از تعلقات دنیوی و رسیدن به بهشت حقیقی است.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی است که درک آن برای مخاطبان کم‌سن‌وسال دشوار خواهد بود. همچنین، برخی از اصطلاحات و استعاره‌های به‌کاررفته نیاز به دانش ادبی و عرفانی پایه دارد.

شمارهٔ ۱۲۳۲

مشتاق بود گوش به رودی و سرودی
مطرب به نواساز بکن چنگی ورودی

در پرده عشاق مزن شور مخالف
آهنگ مؤالف زن و وزر است سرودی

شاید که برد ضرب اصولت به حجازم
کاز فرع نبرده است کسی رده بحدودی

ای شاهد شنگول پناهی تو بمستان
برخیز و بجا آر قیامی و قعودی

در میکده امشب همه ذکر ملکوت است
دارند مگر خیل ملک قوس صعودی

بگذاشت لبم بر لب و گفتیم بسی راز
بانی همه شب بود مرا گفت و شنودی

ساقی بده آن قلزم مواج حقیقت
کاین بحر سرابست همه بود و نبودی

آن جامه بیرنگ ده از کارگه عشق
کاز رخت تعلق ننهم تاری و پودی

ای شاهد قدسی زتو چون چشم بپوشم
کم مردمک چشمی و در عین شهودی

ما سایه و خورشید توئی ای شه مردان
ما جمله فروعیم و تو خود اصل وجودی

مردود ابد بود چو شیطان زدر دوست
جبریل نمیکرد اگر بر تو سجودی

از دست یداله بکش سوی بهشتش
آشفته که در نار عمل کرده خلودی
وزن: مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن (مجتث مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۰
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۲۳۱
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۲۳۳
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.