هوش مصنوعی:
این شعر از مفاهیمی مانند ویرانی، بی‌قراری، عشق و جنون سخن می‌گوید. با تصاویری مانند سیل، صدف در موج، بلبل دیوانه و شمع و پروانه، حس نابودی و بی‌ثباتی را منتقل می‌کند. همچنین اشاره‌ای به عشق و رابطه‌ی نزدیک بین دل و معشوق دارد و در پایان، به مستی و رمزآلودگی حال شاعر اشاره می‌شود.
رده سنی:
16+
مفاهیم عمیق عرفانی و عاشقانه، همراه با تصاویر پیچیده و استعاری، ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، برخی مضامین مانند جنون و مستی نیاز به درک بالاتری از ادبیات و فلسفه دارند.
شمارهٔ ۴۳
می دهد سیل سراغ ره ویرانه ی ما
چون صدف در بغل موج بود خانه ی ما
چوب گل بهر دوا در همه گلزار نماند
بلبلان را چه بلایی شده دیوانه ی ما!
در میان دل و او نسبت نزدیکی هست
شمع از موم خود انگیخته پروانه ی ما
بی قراران تو در خاک نگیرند آرام
در طلب توشه کش مور بود دانه ی ما
چیست این مستی منصور، ندانیم سلیم
جرعه ای بیش نخورده ست ز پیمانه ی ما
چون صدف در بغل موج بود خانه ی ما
چوب گل بهر دوا در همه گلزار نماند
بلبلان را چه بلایی شده دیوانه ی ما!
در میان دل و او نسبت نزدیکی هست
شمع از موم خود انگیخته پروانه ی ما
بی قراران تو در خاک نگیرند آرام
در طلب توشه کش مور بود دانه ی ما
چیست این مستی منصور، ندانیم سلیم
جرعه ای بیش نخورده ست ز پیمانه ی ما
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مثمن محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۵
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۴۲
گوهر بعدی:شمارهٔ ۴۴
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
