در دوزخ و بهشت نیاسوده ایم ما
هر جا که بوده ایم چنین بوده ایم ما

ما را به مدعای غمت آفریده اند
عشق ترا چو جامه ی فرموده ایم ما

از خصم انتقام به نرمی توان گرفت
بر داغ مدعی نمک سوده ایم ما

از گفتگوی ناصح بیگانه سود نیست
پند پدر به عشق چو نشنوده ایم ما

ما را همین ز قاتل ما بس بود سلیم
کو اضطراب دارد و آسوده ایم ما