هوش مصنوعی: این شعر بیانگر احساسات عمیق و نگاهی فلسفی به زندگی است. شاعر از مفاهیمی مانند فقر، عشق، رنج‌های روحی و جستجوی روشنایی صحبت می‌کند. او با استفاده از استعاره‌های زیبا مانند «گلش به دست»، «کمند طره‌ی مشکین» و «شمع انجمن»، احساسات خود را به تصویر می‌کشد و از نیاز به ترمیم روح شکسته و یافتن نور در تاریکی سخن می‌گوید.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عمیق فلسفی و عرفانی است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، برخی از استعاره‌ها و اصطلاحات قدیمی ممکن است نیاز به توضیح داشته باشند.

شمارهٔ ۱۰۳

کسی که قسمت او غیر بینوایی نیست
گلش به دست، کم از کاسه ی گدایی نیست

بیا شکسته ی خود را درست کن اینجا
که خاک میکده کمتر ز مومیایی نیست

دراز دستی مژگان به طاق ازان ابروست
کمند طره ی مشکین به این رسایی نیست

به هر کدام نمک لطف می کنی خوب است
که داغ های دلم را ز هم جدایی نیست

توان شناخت ازان دست هر چه می آید
نشان نامه بجز کاغذ حنایی نیست

سلیم، تیرگی از شمع انجمن چه عجب
ز آفتاب مرا چشم روشنایی نیست
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مثمن محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۰۲
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۰۴
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.