دلم ز نسبت روی تو مهربان گل است
چو عندلیب همه عمر مدح خوان گل است

شکسته رنگ شود گل چو بیندش به چمن
بهار عارض او باعث خزان گل است

ز دیدن تو درآید به ناله مرغ چمن
چراغ حسن تو گویا ز دودمان گل است

ز فیض گریه ی مجنون، همیشه لیلی را
چو داغ لاله، سیه خانه در میان گل است

به باغ می رود آن شاخ گل سلیم، دگر
بهار در چمن امروز میهمان گل است