هوش مصنوعی:
این شعر به توصیف زیبایی‌های فصل بهار و تأثیر آن بر طبیعت و موجودات می‌پردازد. با استفاده از تصاویر شاعرانه مانند خنده گل، مستی گربه بید، و رقص آسمان، شاعر فضایی شاد و پرنشاط را ترسیم می‌کند. همچنین، اشاره‌ای به تقلید موجودات از یکدیگر و ناامیدی غنچه از خنده دارد.
رده سنی:
12+
این شعر دارای مفاهیم شاعرانه و تصاویر ذهنی است که ممکن است برای کودکان زیر 12 سال کمی پیچیده باشد. همچنین، درک برخی از استعاره‌ها مانند 'مستی گربه بید' یا 'جام خورشید' نیاز به سطحی از بلوغ فکری دارد.
شمارهٔ ۲۱۲
شد بهار و به بوستان عید است
لاله با گل به دید و وادید است
جام گیتی نماست ساغر گل
باغبان جانشین جمشید است
هر طرف غلتد از نسیم بهار
فصل مستی گربه ی بید است
خنده ی گل گرفت عالم را
مستی او ز جام خورشید است
آسمان به رقص آورده ست
صورت بلبل، نوای ناهید است
از گل آموخت کبک خندیدن
کار اهل جهان به تقلید است
ناشکفته گلی نماند سلیم
غنچه ی ما ز خنده نومید است
لاله با گل به دید و وادید است
جام گیتی نماست ساغر گل
باغبان جانشین جمشید است
هر طرف غلتد از نسیم بهار
فصل مستی گربه ی بید است
خنده ی گل گرفت عالم را
مستی او ز جام خورشید است
آسمان به رقص آورده ست
صورت بلبل، نوای ناهید است
از گل آموخت کبک خندیدن
کار اهل جهان به تقلید است
ناشکفته گلی نماند سلیم
غنچه ی ما ز خنده نومید است
وزن: فعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن (رمل مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۶
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۲۱۱
گوهر بعدی:شمارهٔ ۲۱۳
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
