هوش مصنوعی: این شعر از حافظ، با استفاده از استعاره‌ها و کنایه‌های زیبا، به بیان ناامیدی و تلخی زندگی می‌پردازد. شاعر از بی‌مزگی شراب و کباب بی‌نمک به عنوان نمادی از فقدان لذت و شادی در زندگی استفاده می‌کند. او همچنین به ناسپاسی و نادیده گرفتن نعمت‌ها اشاره می‌کند و در نهایت، با طنزی تلخ، از بی‌مزگی حتی ماه و آفتاب سخن می‌گوید.
رده سنی: 16+ این شعر حاوی مفاهیم عمیق فلسفی و نگاه انتقادی به زندگی است که درک آن برای مخاطبان زیر 16 سال ممکن است دشوار باشد. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و کنایه‌های پیچیده نیاز به سطحی از بلوغ فکری دارد.

شمارهٔ ۲۱۳

پیاله گیر که عذر شراب بی نمک است
حدیث توبه به عهد شباب بی نمک است

به مجلسی که درو جام می نمی رقصد
سرود مطرب و شور رباب بی نمک است

فغان که لذت ازین بزم، رفتگان بردند
شراب بی مزه است و کباب بی نمک است

همین نه حق به تو دارد کسی که نان دهدت
درین محیط نپنداری آب بی نمک است

به عضو عضو تو چون بنگرم، دلم گوید
که در سفینه ی گل، انتخاب بی نمک است

سلیم، خبث فلک در کنار خوانش کن
مترس، نان مه و آفتاب بی نمک است
وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۵
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۲۱۲
گوهر بعدی:شمارهٔ ۲۱۴
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.