هوش مصنوعی: این متن شعری عاشقانه و عرفانی است که در آن شاعر از دوری از معشوق و تأثیرات این دوری بر دلش سخن می‌گوید. او از یار خود به عنوان مونس خوب و بد یاد می‌کند و احساس می‌کند که با وجود دوری فیزیکی، معشوق نزدیک است. شاعر از خیال طره‌های معشوق و تأثیر آن بر تاریکی دلش می‌گوید و در ادامه به مفاهیمی مانند تقدیر، رنج، و الفت دل با معشوق اشاره می‌کند. در پایان، شاعر هشدار می‌دهد که رشته ارتباط با معشوق باریک است و باید مراقب بود.
رده سنی: 16+ این متن دارای مفاهیم عمیق عاشقانه و عرفانی است که درک آن‌ها به بلوغ فکری و تجربه‌ی زندگی نیاز دارد. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و نمادهای پیچیده ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر دشوار باشد.

شمارهٔ ۲۵۹

یار ما مونس بد و نیک است
ما چه دوریم و او چه نزدیک است

دل من از خیال طره ی او
همچو پای چراغ، تاریک است

در سر کوی او یقینم شد
که فلک نیز از مفالیک است

کشت قسمت مرا که بر دهقان
آب باریک، رنج باریک است

الفت دل به چشم مست بتان
آشنایی ترک و تاجیک است

کمرش را سلیم تنگ مگیر
باخبر باش، رشته باریک است
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعولن (هزج مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۶
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۲۵۸
گوهر بعدی:شمارهٔ ۲۶۰
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.