با لطف ساعدت ید بیضا نمی رسد
پیش لبت سخن به مسیحا نمی رسد

پای برهنه، گرم سراغم که شعله را
از خار زحمتی به کف پا نمی رسد

دایم شریک عشرت این باغ بوده ایم
گلشن کنون به بلبل تنها نمی رسد

ما را ز عیش نیست نصیبی که دست ما
از کوتهی به گردن مینا نمی رسد

خاک ار شویم در ره شوق تو چون سلیم
گردی ز ما به دامن صحرا نمی رسد