دلم چو لاله در اطراف باغ می رقصد
جنون ز بوی گلم در دماغ می رقصد

اصول دایره ی روزگار خارج نیست
به مجلسی که چو مستان ایاغ می رقصد

ز شیونی که کنم، بخت من چه غم دارد
چو عندلیب کند ناله، زاغ می رقصد

چراغ دیده ازو گشت روشن و از ذوق
مژه به دیده چو دود چراغ می رقصد

سماع من بود از اضطراب عشق سلیم
سپند آتش، کی از فراغ می رقصد

«سلیم تهرانی»
گوهرین | گنجینه های مکتوب | gowharin.ir