هوش مصنوعی:
این شعر به توصیف زیبایی‌های فصل بهار و تأثیر آن بر طبیعت می‌پردازد. با تصاویر شاعرانه‌ای مانند گلگون شدن باغ، رقص سوز و مجنون شدن بید، ظهور غنچه‌ها و نغمه‌سرایی بلبل، شاعر زیبایی‌های این فصل را به تصویر می‌کشد. همچنین، به قدرت عشق و تأثیر آن بر ضعف انسان اشاره می‌کند.
رده سنی:
12+
این شعر دارای مفاهیم شاعرانه و تصاویر ذهنی است که ممکن است برای کودکان زیر 12 سال کمی پیچیده باشد. همچنین، برخی از مفاهیم مانند عشق و ضعف انسان نیاز به درک عمیق‌تری دارند که با افزایش سن بهتر درک می‌شوند.
شمارهٔ ۴۷۴
نوبهار آمد که روی باغ را گلگون کند
سوز را در رقص آرد، بید را مجنون کند
کرد ظاهر غنچه ی گل را بهار از شاخسار
همچو طوطی کز قفس منقار را بیرون کند
ضعف ما از قوت عشق است، کو صاحبدلی
تا چو مو باریک گردد فکر این مضمون کند
در گلستانی که چون من بلبلی شد نغمه ساز
باغبان را زاغ اگر چشمش بود، بیرون کند
صد خیابان سرو، یک دم می شود موزون سلیم
باغبان گر می تواند مصرعی موزون کند
سوز را در رقص آرد، بید را مجنون کند
کرد ظاهر غنچه ی گل را بهار از شاخسار
همچو طوطی کز قفس منقار را بیرون کند
ضعف ما از قوت عشق است، کو صاحبدلی
تا چو مو باریک گردد فکر این مضمون کند
در گلستانی که چون من بلبلی شد نغمه ساز
باغبان را زاغ اگر چشمش بود، بیرون کند
صد خیابان سرو، یک دم می شود موزون سلیم
باغبان گر می تواند مصرعی موزون کند
وزن: مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن (هزج مثمن سالم)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۵
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۴۷۳
گوهر بعدی:شمارهٔ ۴۷۵
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
