مطرب این مجلس امشب راه دل ها می زند
چنگ بر طنبور و ناخن بر دل ما می زند

این که در دیر مغان منصور جا دارد بس است
از چه دیگر پیش مستان حرف بیجا می زند

کوهکن در عاشقی زد تیشه ی خود را به سر
من دل دیوانه ای دارم که بر پا می زند

در نظر کی آیدش یک قطره ی آب گهر؟
چون شناور آنکه پشت پا به دریا می زند

در رکاب آن سوار مست می خواهد دود
سرو، دامن ورنه از بهر چه بالا می زند

از غبار دیده ی یعقوب، هر ساعت سلیم
مشت خاکی رشک بر چشم زلیخا می زند